Σήμερα είναι μία μέρα έντονων συναισθημάτων. Άγχος από το πρωί που ξύπνησα, σήμερα περνούσα από οικονομικό έλεγχο στον σύλλογο που είμαι ταμίας. Δύσκολη δουλειά το ταμείο ιδίως σε ένα σύλλογο που έχει να κάνει με πολλές κινήσεις λογαριασμών και που ένα λογιστικό λάθος μπορεί να σε στείλει στο τρελοκομείο γιατί μπορεί να κοιτάς την απάντηση για ώρες και απλά να μην την βλέπεις. Επί πλέον το γεγονός ότι μένω μόλις 200 μέτρα μακριά με φέρνει στο γραφείο κάθε μέρα να λύνω θέματα λειτουργίας, να παίρνω αποφάσεις, να διαβάσω εισερχόμενα έγγραφα, γενικά να βγάζω το Διοικητικό μου συμβούλιο ασπροπρόσωπο. Είναι μία πολύ μεγάλη θέση ευθύνης με πολύ πίεση και οι έλεγχοι προσθέτουν ακόμα μεγαλύτερο φόρτο εργασίας για να μην εκθέσω το εαυτό μου και συμβούλιο μου.
Σήμερα η ελεγκτική πήγε εξαιρετικά παρά το άγχος μου να είναι όλα τέλεια. Έμειναν όλοι ευχαριστημένοι αλλά εγώ δεν αισθάνθηκα καμία ανακούφιση. Σκέφτομαι την απολογιστική του έτους, τον ισολογισμό, το σχέδιο του προϋπολογισμού, την κωδικοποίηση και συγκέντρωση των στοιχείων για την δημιουργία απλοποιημένων όσο το δυνατόν πινάκων για την κατανόηση αυτών από τα μέλη που πολλές φορές τα κοιτάνε και ξέρεις ότι δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν.
Εκτός των άλλων παλεύω μπας και εισπράξω κάποια παλιά δίδακτρα μπας και πληρώσω εφορεία (έπαθα εγκεφαλικό όταν είδα τι μου έβαλαν...εγώ αποκλείεται να έχω βγάλει τόσα για να πληρώσω τόσα... με τίποτα!), δόσεις δανείων, και καρτών, ενοίκια, τηλέφωνα (ΔΕΗ πληρώθηκε σήμερα, 25 λεπτά ορθοστασία στην ουρά η οποία έφτανε μέχρι το προαύλιο του κτηρίου), και ένα συνεχές άγχος για το πως θα βγουν οι πληρωμές, πόσα θα εισπράξω, αν θα εισπράξω (στο τσακ πλήρωσα την ασφάλεια του αυτοκινήτου), τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε και έντεκα. Όλη μέρα κρατάω λογαριασμούς, αποφεύγω να μιλάω με εισπρακτικές τραπεζών, πληρώνω όσα έχω, όποτε έχω και κάνω την προσευχή μου να μην χαλάσει τίποτα και να θέλει αντικατάσταση (ευτυχώς μικρή η βλάβη στον εκτυπωτή του σχολείου, μόλις με €25 το λύσαμε το θέμα) πόσο ήρθε το σήμα του αυτοκινήτου; Πόσο;!
Και μετά πρέπει να τα ξεχάσω όλα και να μπω στο σπίτι χαμογελαστός και να προσπαθώ να μην σκέφτομαι τίποτα γιατί μετά δεν μου σηκώνεται και θέλω να κάνω και ένα παιδί γμτ!
Η σημερινή μέρα μόλις άρχισε κι εγώ μπορώ να την περιγράψω με μια μόλις πολύ σύντομη (και δεν γνωρίζω αν την έχει καταχωρήσει ο Φυτράκης στο λεξικό του) λέξη: Μπλιαχ!
Σήμερα η ελεγκτική πήγε εξαιρετικά παρά το άγχος μου να είναι όλα τέλεια. Έμειναν όλοι ευχαριστημένοι αλλά εγώ δεν αισθάνθηκα καμία ανακούφιση. Σκέφτομαι την απολογιστική του έτους, τον ισολογισμό, το σχέδιο του προϋπολογισμού, την κωδικοποίηση και συγκέντρωση των στοιχείων για την δημιουργία απλοποιημένων όσο το δυνατόν πινάκων για την κατανόηση αυτών από τα μέλη που πολλές φορές τα κοιτάνε και ξέρεις ότι δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν.
Εκτός των άλλων παλεύω μπας και εισπράξω κάποια παλιά δίδακτρα μπας και πληρώσω εφορεία (έπαθα εγκεφαλικό όταν είδα τι μου έβαλαν...εγώ αποκλείεται να έχω βγάλει τόσα για να πληρώσω τόσα... με τίποτα!), δόσεις δανείων, και καρτών, ενοίκια, τηλέφωνα (ΔΕΗ πληρώθηκε σήμερα, 25 λεπτά ορθοστασία στην ουρά η οποία έφτανε μέχρι το προαύλιο του κτηρίου), και ένα συνεχές άγχος για το πως θα βγουν οι πληρωμές, πόσα θα εισπράξω, αν θα εισπράξω (στο τσακ πλήρωσα την ασφάλεια του αυτοκινήτου), τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε και έντεκα. Όλη μέρα κρατάω λογαριασμούς, αποφεύγω να μιλάω με εισπρακτικές τραπεζών, πληρώνω όσα έχω, όποτε έχω και κάνω την προσευχή μου να μην χαλάσει τίποτα και να θέλει αντικατάσταση (ευτυχώς μικρή η βλάβη στον εκτυπωτή του σχολείου, μόλις με €25 το λύσαμε το θέμα) πόσο ήρθε το σήμα του αυτοκινήτου; Πόσο;!
Και μετά πρέπει να τα ξεχάσω όλα και να μπω στο σπίτι χαμογελαστός και να προσπαθώ να μην σκέφτομαι τίποτα γιατί μετά δεν μου σηκώνεται και θέλω να κάνω και ένα παιδί γμτ!
Η σημερινή μέρα μόλις άρχισε κι εγώ μπορώ να την περιγράψω με μια μόλις πολύ σύντομη (και δεν γνωρίζω αν την έχει καταχωρήσει ο Φυτράκης στο λεξικό του) λέξη: Μπλιαχ!
No comments:
Post a Comment