Βρέχει

Έξω ρίχνει καρέκλες ή όπως λένε στα αγγλικά (όχι chairs re!) cats and dogs. Shower rain και το μόνο που έχω στο μυαλό μου είναι εκείνη. Της αρέσει η βροχή περισσότερο από εμένα. Θα ήθελα να ήμασταν αγκαλιασμένοι κάτω από τα σκεπάσματα και να ακούμε τις βροντές... πότε θα έχουμε την ευκαιρία για μια τόσο όμορφη μόρα μέσα στο καλοκαίρι...

Μου λείπει πολύ, αυτές τις μέρες που η δουλειά ξεπερνάει τις 14 ώρες ημερησίως με το σχολείο στα κλεισίματα, τις εξετάσεις στην τελική ευθεία το εκπαιδευτικό συνέδριο στην τελευταία στροφή και δεκάδες πρότζεκτ να περιμένουν στην ουρά.

Χτες μπήκα σπίτι και αντί να την αγκαλιάσω έψαχνα να βρω τις φωτοτυπίες του μαθήματος. Στο μάθημα καθώς δούλευαν πάνω σε μια άσκηση ο εγκέφαλος μου παρέδωσε, βυθίστηκα στις σκέψεις μου και με πήρε σχεδόν ο ύπνος, κάτι που δεν μπόρεσα να αποτρέψω στο σπίτι της Karry Που πήγαμε για φαγητό μετά. Μιλούσαν ασταμάτητα τα κορίτσια κι εγώ έπιανα ένα 10%.

Το πρωί νόμιζα ότι είχα περάσει το φαράγγι της Σαμαριάς, το σώμα μου δεν είχε ξεκουραστεί. Πήγα στο γραφείο νωρίτερα, να προλάβω τον γενικό χαμό, τα τηλέφωνα, τις αποφάσεις. Ήταν όλοι εκεί! Το τηλέφωνο χτυπούσε και το σήκωσα μηχανικά. Έχω πει τόσες πολλές φορές "Παλσο παρακαλώ" που το κάνω και στο κινητό μου όταν χτυπάει...

Ο Αντώνης προσπαθούσε να συνδέσει το λαπτοπ μου στο δίκτυο του συλλόγου, κι εγώ να κάθομαι με ένα κάρο χαρτιά από πάνω του και να περιμένω να φύγει να κάνω δουλειά... αλλά περισσότερο να διαβάσω το μπλογκ της και να της πω ένα γεια στο εμεσεν.

Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτό είναι ένα από τα 7 κακά της μοίρας μου που κουβαλάω συνέχεια μαζί μου. Έχει να κάνει με την παιδική μου ηλικία, οκ το ξέρω αλλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω παρόλο που εκείνη με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Διαβάζω μερικές φορές στο μπλογκ της για μένα και σκέφτομαι τι μου βρίσκει, τι της αρέσει πάνω μου... κι εκείνη μου λέει, πάντα μου λέει, παρόλα αυτά νιώθω ότι με υπερεκτιμάει. Είναι η ζωή μου, η ανάσα μου, νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω μακριά της, οι διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα ήταν μια πραγματική δοκιμασία.
Γίνομαι καλύτερος δίπλα της και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.

Έξω βρέχει και ξέρω ότι δεν μπορώ να την τυλίξω στην αγκαλιά μου αυτή την στιγμή, αλλά στο μυαλό μου είμαι εκεί δίπλα της και κοιτάμε την βροχή να σιγοτραγουδά και τα σύννεφα να ζωγραφίζουν τον ουρανό.