James Brown is...dead

Γιατί δεν γράφεις δυο λόγια για τον James Brown ρώτησε η Τζέιν μου από το τηλέφωνο

Γιατί τι έπαθε, την ρώτησα με χαρούμενη διάθεση

Πέθανε πριν τρεις μέρες, δεν το έμαθες; Παύση… κολο-τηλεόραση,

Τι θα μπορούσα να γράψω εγώ για τον μεγάλο James B, για τον θρύλος, τον βασιλιά, την μορφή; Για τις χορευτικές του φιγούρες, έμπνευση για χορευτές όπως ο Μάικλ Τζάκσον; Για τις δεκάδες επιτυχίες του σε δύσκολα είδη μουσικής, από μπλουζ, και ροκ μέχρι τζαζ και ποπ, αλλά ιδιαίτερα τα γκόσπελ τα οποία αγάπησε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είδος μαύρης μουσικής;

Αγέρωχος, ακόμα και στην τελευταία του συναυλία στην Αθήνα πριν μερικά χρόνια έβλεπες ένα μικρό παιδί να καταχτυπάει το πιάνο και να σε βυθίζει στις μαύρες νότες του νότου. Η μαύρη ασχημόφατσα του δεν θα περνούσε τόσο εύκολα αν ξεκινούσε τώρα την καριέρα του, αλλά όχι μόνο άντεξε αλλά κέρδισε το σεβασμό ολόκληρου του μουσικού κόσμου.

Τι να γράψω που δεν έχει γραφτεί ήδη; Οι μηχανές έρευνας αποδίδουν χιλιάδες ιστοσελίδες στο όνομα του. Η συνεισφορά μου μοιάζει με κόκκο άμμου στην θάλασσα των πληροφοριών γι αυτόν την ζωή του και την μουσική του.

Ο κόσμος δεν θα μείνει φτωχότερος επειδή ο James Brown πέθανε. Είναι ήδη πολύ πλουσιότερος επειδή ο James Brown έζησε. Καλή τύχη φίλε, καλό ταξίδι