Pages

Oct 28, 2006

Η νύχτα που δεν έλεγε να περάσει

Σαν να επαναλάμβανα αυτά που έγραψα εδώ χτες. Άνοιξα τα μάτια μου... νύχτα, ήμουν λαχανιασμένος, πάλευα να ελευθερωθώ από το στρώμα, τα σεντόνια, το πάπλωμα. Τα ασταθή βήματα μου με οδήγησαν στην κουζίνα. "04:21, -20 +4" η ένδειξη στο ψυγείο... λίγα λεπτά αργότερα από την προηγούμενη νύχτα. Ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγυρίσω πίσω στο κρεβάτι μου.

Έβαλα ένα cd από το Jazz&Jazz και μπήκα στο προσεχώς-δωμάτιο-γραφείο αλλά-τώρα-δωμάτιο-εργοτάξιο και άρχισα να μαζεύω βιβλία από το πάτωμα για να οργανώσω την βιβλιοθήκη. Κάτω ράφια σειρές: Σέρλοκ Χολμς, Στάινμπεκ, Χάρρυ Πότερ, Άπαντα Μακρυγιάννη, Κολοκοτρώνη και Σουρή, μαζί με τα βιβλία τέχνης και τα παραμύθια. Από πάνω bookcrossing και αδιάβαστα, βιβλία μουσικής, εγκυκλοπαίδεια της Rock, Jazz και Blues. Από πάνω τα επιστημονικά, κυρίως Αστρονομία. Έμειναν τα περιοδικά να πάνε στο τέρμα επάνω ράφι και στο κάτω από την βιβλιοθήκη χώρο.

07:22, είχα κουραστεί αλλά δεν νύσταζα. Ψυγείο, νερό, επιστροφή, κουβέρτες, τσάντες, ηλεκτρικά, πορτατίφ. Στο πάτωμα έχουν απομείνει περιοδικά, κόμιξ, εφημερίδες... βαρέθηκα. Έβαλα το δισκάκι με το τάι τσι που έχω και στο μπλογκ να δω αν δουλεύει για να το δώσω στο δάσκαλο. Ξεκίνησα να ακολουθώ τον Dr Yung για να βγάλω την φόρμα ολόκληρη... δύσκολο. Σταμάτησα το βίντεο και έκανα τις τρεις βασικές κινήσεις για δέκα λεπτά. Ξάπλωσα... με πήρε ο ύπνος(;) κοίταξα το ρολόι, 08.40... δέκα λεπτά αργότερα με ξύπνησε το κινητό για να πάω στην παρέλαση στις Βρύσες.

Δεν θυμάμαι πως ντύθηκα και πως βρέθηκα στο αυτοκίνητο. Έκανα το σταυρό μου για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό, έβαλα μπροστά και ξεκίνησα αποφασιστικά να βρω τον εαυτό μου στο δρόμο.

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is