Pages

Jun 27, 2006

Η εκδίκηση του ράντζου

Το κρεβάτι του τρόμου με περίμενε την Παρασκευή το βράδυ. Ένα ράντζο δεκαετίας και βάλε με τα ελατήρια του, τα ασταθή πόδια του και το πολύ λεπτό σαν κουβέρτα στρώμα του, εγγύηση για ένα ύπνο άβολοκαι επίπονο. Ήταν εκεί κάθε φορά που ανέβαινα να δω τους δικούς μου. Ήταν εκεί και με περίμενε να με κάνει να σηκωθώ το πρωί κουρασμένος και στραβός σαν καλάμι.
Το αλλάξαμε το ράντζο! είπε ο πατέρας μου με περηφάνια στον δρόμο από το αεροδρόμιο Πήραμε καναπέ που γίνεται κρεβάτι! Ευτυχία! Θα σηκωθώ χωρίς δισκοπάθεια, χωρίς πιασμένα πλευρά, πρησμένα γόνατα. Ανεβαίνω στο δωμάτιο.
Ε! Κοίτα εδώ! Με αυτόματο σύστημα ανοίγματος. Βγάζει το κάθισμα ενός πορτοκαλί καναπέ, πατάει ένα κουμπί και αρχίζει να ξετυλίγεται από τα σωθικά του ένα ράντζο. Μα για όνομα, σχεδόν κλαίω!
Ο πατέρας μου κοιτούσε με περηφάνια το ράντζο να τελειώνει το ξετύλιγμα και να προσγειώνεται αργά, υδραυλικά στο πάτωμα. Πατ, τιουτ στρώσιμο, ματς μουτς καληνύχτα.
Έμεινα μόνος, εγώ κι αυτό. Με παρακολουθούσε όπως παρακολουθούσε την Κλαρίς ο Δόκτορ Χάνιμπαλ καθώς έβγαζα τα ρούχα μου. Ξαπλώνω με αργές αναγνωριστικές κινήσεις. Γκουπ! Ναι, ναι αυτό ήταν το κεφάλι μου καθώς χτυπούσε στο ανατομικό- υποτίθεται- αλλά- καλός- λόγος- για- να- σας- το- χρεώσουμε- 50€- παραπάνω στρώμα.
Σβήνω το φως και ο Θεός βοηθός.. α ωραία θα το κάνω τραγούδι αυτό!
Την στιγμή που πήγα να γυρίσω πλευρό συνειδητοποιώ ότι δεν έχω το χώρο. Είναι τόσο στενό που κάλλιστα το χρησιμοποιείς και για πάγκο γυμναστικής. Ακουμπάω το χέρι μου δεξιά μπροστά μου, σηκώνω το σώμα μου αργά, προσγειώνομαι στο πλευρό. Θέλω να γυρίσω μπρούμυτα, ακουμπάω το χέρι μου στην άκρη και περιστρέφομαι αργά.... αυτά όλο το βράδυ, είμαι κιναισθητικός και κάνω άτσαλο ύπνο... στην συγκεκριμένη περίπτωση ακροβατικά.
Το πρωί νόμιζα ότι είχα κάνει εκείνη την πορεία των 20 χιλιομέτρων που γλίτωσα στο στρατό επειδή είχα πάθει ρήξη συνδέσμου. Τα γόνατα μου είχαν μετακομίσει και η μέση μου είχε φτάσει στα πόδια μου.
Συγγνώμη καλό μου σαδιστικό παμπάλαιο ράντζο, δεν θα ξαναπώ κακιά κουβέντα για σένα... γύρνα πίιιιιιιισω, μην μ' αφήνεις μηηηηηηηηη!

3 comments:

Anonymous said...

Lool! Μπορεί να γυριστεί θρίλερ: "Τα σαγόνια του Ράντζου" ή "Το Ράντζο: Η Επιστροφή". Εγώ πάλι πήρα τα μέτρα μου και στους δικούς μου έχω το ατομικό, μεγαλοπρεπές μου κρεβάτι (αν και τελευταία διεκδικείται από την ανηψιά, το κρατάω νε νύχια και με δόντια)

nkaminakis said...

Η Νύχτα των Ζωντανών Ράντζων!!!!!!

Giramondo said...

πάντως...το περιέγραψες πολύ ζωντανά!!!

φιλιά

:)

A wise saying

Home is where your heart is