Ένας Καφές την επόμενη

Το ότι θα ξαναβρισκόμουν στο ίδιο καφέ στο ίδιο τραπεζάκι την ίδια ώρα 24 ώρες μετά ήταν κάτι που δεν το είχα προγραμματίσει προσεκτικά. Κατά διαβολική σύμπτωση βρισκόμουν εδώ γιατί το είχα προγραμματίσει μερικές μέρες νωρίτερα. Η Τζέιν ήθελε να πάμε να δούμε μια έκθεση ζωγραφικής στα Νεώρια. Επειδή δεν σκαμπάζω και ιδιαίτερα από ζωγραφική ( η καθηγήτρια των καλλιτεχνικών μου είπε κατά λέξη «ντρέπομαι πραγματικά. Θέλω να σου βάλω 7 στα Καλλιτεχνικά αλλά δεν έχω βάλει ποτέ στην ζωή τόσο χαμηλό βαθμό»… εντάξει, κύκλο δεν μπορούσα να κάνω ούτε με διαβήτη) κολλάω σαν βδέλα πάνω σε όποιον ξέρει. Η Τζέιν είναι ιδανική σε αυτό, γνωρίζει αρκετά και έχει ένα πολύ όμορφο τρόπο να σε κάνει να τα καταλαβαίνεις.

Έκθεση δεν είδα, ούτε και την Τζέιν η οποία το είχε ξεχάσει. Όταν με πήρε τηλέφωνο ήταν αργά και έπρεπε να φύγω. Να πάρει....