Το πλαστικό ροζ κουταλάκι

Σε ένα ταξί, προσπερνάμε δύο όμορφες κοπέλες που περπατούσαν στο δρόμο. "Ααααχ," λέει ο σαραντάρης και βάλε ταξιτζής, "τώρα που έχει γιαούρτι με μέλι, εμείς δεν έχουμε κουτάλι να φάμε".

Το περιστατικό συνέβη πριν πολλά χρόνια, αλλά όταν η Τζέιν ψάχνοντας στην τσάντα της για το τηλέφωνο παρουσίασε αυτό το κουταλάκι, τα λόγια του πικραμένου ταξιτζή περάσανε σαν αστραπή από το μυαλό μου. Πάντως εξεπλάγην από το κουταλάκι. Νόμιζα ότι έχω δει τα πάντα που θα μπορούσε να περιέχει μια γυναικεία τσάντα, το οποίο σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν σταματάνε τα με εκπλήσσουν ποτέ.

Θα μου πεις, καλά... εσύ ρε κουμπάρε τι έχεις στο δικό σου τσαντάκι; Παλμ-τοπ, κολόνια, ασύρματο μάους (δεν πάω πουθενά χωρίς το μάους μου) ασπιρίνες, δεύτερο κομπολόι (είμαι πολύ νευρικός αυτές τις μέρες), κραγιόν (πλάκα κάνω), χαρτομάντιλα και προφυλακτικά τα οποία ανανεώνω κάθε 3 μήνες μιας που δεν έχω βρει ακόμα εφαρμόσιμες χρήσεις τους. Αν ήμουν τουλάχιστον στον πόλεμο του Βιετνάμ θα τα χρησιμοποιούσα για να καλύψω την κάνη του όπλου μην μπει νερό (το έχω δει σε ταινία)

Περίεργα αυτά τα πλαστικά ροζ κουταλάκια. Δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και για άλλο λόγο. Είναι πολύ μαλακά για να σκάψεις τον λάκκο σου (ή κάποιου άλλου) πολύ κοντά για να ξύσεις την πλάτη σου, πολύ μυτερά για να βγάλεις το μάτι σου, πού χοντρά για να τα βάλεις κάτω από μια πόρτα, πολύ ελαφριά για να συγκρατήσεις χαρτιά μην τα πάρει ο αέρας, ή να κοπανήσεις κάποιον στο κεφάλι ή να παίξεις ντραμς, πολύ ογκώδη για σελιδοδείκτες.

Έβαλα και εγώ ένα κουταλάκι στο τσαντάκι μου, μεταλλικό όμως που έχει πολλές εφαρμογές. Κάνει όλα αυτά που δεν μπορεί το πλαστικό και άλλα τόσα. Βέβαια για μένα ισχύει το αντίθετο από τον ταξιτζή

"Τώρα που έχω κουτάλι να φάω, δεν έχει γιαούρτι με μέλι"