ΔΑΝΕΙΑ FUNDS SERVERS Πώληση δανείων μπορεί να γίνει με 2 τρόπους.

 Α

Γράφει η Ιωάννα Μελάκη, Πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης

Ο πρώτος είναι με τιτλοποίηση (Ν. 3156/2003), ο δεύτερος είναι με πώληση (Ν. 4354/2015). Ο Ν. 4354/2015 προέβλεπε ότι δώδεκα (12) μήνες πριν από την πώληση έπρεπε να έχει προσκληθείο δανειολήπτης και ο εγγυητής, με εξώδικη πρόσκληση , να διακανονίσει τις οφειλές του βάσει γραπτής πρότασης, κατάλληλης ρύθμισης με συγκεκριμένους όρους αποπληρωμής σύμφωνα και με τις διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας (ν. 4224/2013). Οι τράπεζες δεν είχαν κέφι να διαπραγματευτούν τα δάνεια. Και έτσι, τον Ν. 4354/2015 δεν τον εφάρμοσαν.

Οι πωλήσεις των δανείων έγιναν με τον Ν. 3156/2003 σε εταιρείες του νόμου αυτού. Αυτό διαπίστωσε και ο Άρειος Πάγος με τις 822/2022 και 823/2022 αποφάσεις του.

ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ Κατ’ αρχάς, οριζόντια προστασία κύριας κατοικίας δεν υπήρχε ποτέ στην Ελλάδα.

Με τον Ν. 3869/2010 θεσπίστηκε η δυνατότητα προστασίας της κύριας κατοικίας αυτών που αιτούνταν την ένταξή τους στον Νόμο αυτό (νόμος Κατσέλη). Ταυτόχρονα ο ίδιος νόμος όριζε ότι με την κατάθεση αίτησης για ένταξη στο νόμο σταματούν τα καταδιωκτικά μέτρα.

Ο νόμος αυτός καταργήθηκε με το άρθρο 265 του Ν. 4738/2020, ή αλλιώς “Δεύτερη ευκαιρία” ή αλλιώς νέο πτωχευτικό.

Το Κράτος έδωσε εγγυήσεις 12 δις για τις τιτλοποιήσεις. Στις 12 Δεκεμβρίου 2019 ψηφίστηκε ο νόμος του «Ηρακλή» (Ν. 4649/2019). Με τον Νόμο αυτό δόθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ 18,5 δις εγγυήσεων στις τράπεζες, ακριβώς για την τιτλοποίηση των δανείων.

- Το καλοριφερ το αναβεις καθολου; - Αλλοιωνει το χειμωνα ρε φιλε !!!

Ο χειμώνας δεν είναι σήμαχος φέτος. Το πετρέλαιο έχει χτυπήσει 1€ το λίτρο και έξω έχει από 2 - 9 βαθμούς κελσίου. Χρόνια είχαμε να δούμε τόσο κρύο που να διαρκεί τόσο πολύ. Λες και βάλθηκε και αυτός μαζί με την οικονομική κρίση να ξεπατώσουν τον Έλληνα, ο οποίο αρνείται να γεμίζει το λέβητα με 1 τόνο ή και 2 όπως άλλες χρονιές και παραγγέλνει πετρέλαιο ίσα ίσα για να βγάλει τον μήνα.

Από την άλλη ψάχνει για άλλες πηγές θέρμανσης πιο οικονομικές. Όσοι είχαν διακοσμητικά τζάκια τα ανάβουν μιας που ο τόνος τα ξύλα είναι πολύ φθηνότερα.

Εμείς επιλέξαμε κλιματιστικά ινβέρτερ και έχουμε μείνει πολύ ικανοποιημένοι από την σχέση τιμής απόδοσης αλλά και κατανάλωσης σε σχέση με το πετρέλαιο με μία ετήσια διαφορά της τάξεως των 500€ θα τα αποσβέσουμε σε 3-4 χρόνια.

Βέβαια το τζάκι μπορεί να μην είναι η καλύτερη δυνατή λύση αλλά τουλάχιστον είναι πιο σέξι

 

Κάντε ποδήλατο γιατί χανόμαστε! Τι γίνετε με την βενζίνη τέλος πάντων;

Κάντε ποδήλατο γιατί χανόμαστε!
Η λύση... βρίσκεται στην στύση (πρόταση φίλου που δεν μπορούσα να αγνοήσω)

Κάθε φορά που περνάω έξω από ένα βενζινάδικο με πιάνει σύγκρυο. Η κατάσταση είναι πλέον απελπιστική. Σε λίγο θα μπορούν να κυκλοφορούν με αυτοκίνητα μόνο οι πλούσιοι. Σκέφτομαι να ανοίξω μία αντιπροσωπεία με άλογα και γαϊδούρια. Δεν πληρώνουν φόρο, καίνε μία μπάλα σανό την εβδομάδα και είναι οικολογικά, οι δε ρύποι τους κάνουν για κοπριά.

Η δουλειά μου είναι 35 χμ μακριά. Αυτό σημαίνει 70 χμ κάθε μέρα επί έξι μέρες 420 χμ χωρίς άλλες μετακινήσεις δηλαδή ένα ντεπόζιτο βενζίνη = 250€

Μάλλον με βλέπω να μετακομίζω στην δουλειά μου και να κατεβαίνω στην πόλη μια φορά την εβδομάδα με τον γάιδαρο.

Αιτία παρεξήγησης;

Προσοχή ένας στενός φίλος θα σε πουλήσει αύριο

Γέλασα καθώς διάβαζα το χαρτάκι από το τυχερό μπισκοτάκι που μου έδωσαν στο κινέζικο και το έβαλα στην τσέπη γιατί έχει και αριθμούς για λόττο, μπας και περάσω από κάποιο πρακτορείο και παίξω ένα δελτίο.

Λίγα μετά τις 12 το βράδυ έλαβα ένα τηλέφωνο από ένα φίλο στο Ηράκλειο. Με ενημέρωσε ότι ένας κολλητός μου έχει σύρει τα μύρια όσα και έχει πει τα χείριστα για μένα σε γνωστούς, φίλους και γενικά ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα.

Το παράδοξο είναι ότι λίγες μέρες πριν που τον συνάντησα στα Χανιά ήταν μέλι-γάλα. Κι ενώ έχω πάρα πολλά παράπονα για το πως χειρίστηκε κάποια θέματα και πως με κρέμασε τελευταία στιγμή θέτοντας σε κίνδυνο ένα μεγάλο έργο που ετοιμάζαμε στα τέλη του χρόνου που μας πέρασε δεν του κράτησα καμία απολύτως κακία.

Ηθικά διδάγματα: Δεν κάνουμε πλάκα με τα τυχερά μπισκότα των Κινέζικων εστιατορίων
Αγαπάμε τους φίλους μας με τα ελαττώματα τους μέχρι να μας απαυτόσουν. Μετά τους κάνουμε στην άκρη.

Να μην ξεχάσω: Να παίξω τους αριθμούς οπωσδήποτε!

In Time

Το 2161, το χρήμα έχει εξαφανιστεί και την θέση του έχει πάρει ο χρόνος. Οι άνθρωποι γερνούν μέχρι τα εικοσιπέντε και ύστερα έχουν την ίδια φυσική παρουσία μέχρι να πεθάνουν. Τότε αρχίζει και λειτουργεί το ενσωματωμένο ρολόι στο χέρι τους, που αρχικά τους δίνει ένα χρόνο ζωής. Έτσι, είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν για να κερδίζουν έξτρα χρόνο, που όμως ξοδεύουν για να αγοράσουν τροφή, για να επιβιβαστούν στο λεωφορείο, για να πληρώσουν τα χρέη. Στο γκέτο, τα ρολόγια σταματούν διαρκώς, αφού οι κάτοικοί του συνήθως δεν έχουν περισσότερη από μια μέρα για να ξοδέψουν. Στις πλούσιες συνοικίες πάλι, οι άνθρωποι έχουν πάνω από χίλια χρόνια ο καθένας, διατηρώντας την δυνατότητα να ζήσουν για πάντα.

Όταν κάτι είναι εύστοχο, δε πα να 'ναι αδέξιο και βολεμένο, τότε δεν μπορεί παρά να σου 'μιλήσει'. Ο Andrew Niccol κάνει την δική του κριτική στο υπάρχον σύστημα, μέσω της επιστημονικής φαντασίας, και στην συνωμοσία εναντίον του ανθρώπου, που θέλει τους έχοντες και κατέχοντες να επιβιώνουν εις βάρος των φτωχών και αδύναμων. Η ιδέα της αντικατάστασης του χρήματος με τον χρόνο είναι ευφυέστατη, αφού ούτως ή άλλως "ο χρόνος είναι χρήμα". Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και συνήθως σπαταλιέται σε ανούσια πράγματα. Όμως το tagline της ταινίας το λέει καθαρά: "Μια μέρα είναι αρκετή". Πώς θα σαν φαινόταν εάν ζούσατε την κάθε σας μέρα σαν να είναι η τελευταία σας; Και πώς θα σας φαινόταν εάν ζούσατε για πάντα; Η θνησιμότητα στον άνθρωπο είναι συνώνυμη της ύπαρξης. Χωρίς αυτήν, η εξέλιξη δεν θα υπήρχε και όλοι θα βρισκόμασταν εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα ή μια κατάσταση, που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στάσιμη. Αν όμως το σήμερα είναι το μόνο που έχουμε, τότε η δημιουργία είναι αναπόφευκτη.


Δεν ξέρω αν φταίει η παρουσία του εξαιρετικού, για άλλη μια φορά, Cillian Murphy ή αν όντως φέρνει κάπως, αλλά η ταινία μου θύμισε το «Inception», με τα διαφορετικά επίπεδα και την έντονη αντίστροφη μέτρηση. Ο Andrew Niccol πάντως δεν ξεφεύγει πολύ από το μενού του «Gattaca» και μας χαρίζει μια ταινία, όσον αφορά στην αλλαγή του συστήματος και την ανατροπή των κανόνων, παρόμοια με το «The Adjustment Bureau» του George Nolfi. Η αλήθεια είναι πως το «In Time» υστερεί σε ποιοτική διάρκεια, έχοντας νεκρά διαστήματα και βολικές μεταβάσεις από την μια σκηνή στην άλλη. Η αδεξιότητά του ορισμένες φορές είναι τόσο μεγάλη, που βρίσκεσαι στο τσακ να χάσεις το ενδιαφέρον σου. Όμως η ιστορία δεν σε αφήνει. Είναι και η εποχή βλέπεις...

τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από την κριτική της ταινίας του Πέτρου Καλογερά στο cinemanews.gr με εκφράζει απόλυτα αλλά επειδή ο Πέτρος αναλύει ολόκληρη την ταινία, δεν ήθελα να σας το χαλάσω. Αν παρόλα αυτά θέλετε να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική μπορείτε να την βρείτε εδώ

Το κορίτσι: Amanda Seyfried
Που έχετε δει ξανά αυτά τα μάτια; Ναι, ναι απλά με ξανθιές μπούκλες να τραγουδάει Mama Mia. Και όχι μόνο: Κακά Κορίτσια, Εννέα Ζωές, Άλφα Ντογκ, Κοκκινοσκουφίτσα η τραγουδοποιός - ηθοποιός και παιδί μοντέλο Αμάντα αφήνει σταθερά το στίγμα της στην βιομηχανία της διασκέδασης. Στην ταινία υποδύεται το κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο το οποίο βρίσκει την ευκαιρία να επαναστατήσει μαζί με τον ήδη κυνηγημένο και επικηρυγμένο Will Salas (Justin Timberlake)

  Βαθμός: 3,5/5

Εμείς τους ψηφίσαμε, καλά να πάθουμε

Η Κατσέλη διάβασε το μνημόνιο, είδε την φρίκη, είπε όχι και διαγράφηκε από το κόμμα.

Ο Σημίτης έρχεται ΤΩΡΑ να μας πει ότι είναι έγκλημα το Μνημόνιο

Ο Πάγκαλος μας λέει τεμπέληδες παρουσιάζοντας τον εαυτό του σαν τον μόνο δουλευταρά σε αυτή την χώρα

Ο Γιωργάκης είπε ψέμματα κατάμουτρα στον Ελληνικό λαό με το περίφημο λεφτά υπάρχουν

Ο Καραμανλής πούλησε την ελληνική οικογένεια στις τράπεζες και συνέβαλε στην αύξηση των αυτοκτονιών σε αυτή την χώρα σε 1 σχεδόν κάθε τρεις ημέρες


και ο ελληνικός λαός συνεχίζει να βγαίνει στους δρόμους, να κουνάει μπλε και πράσινες σημαίες, μάλλον λιγότερες πράσινες αυτόν τον καιρό. Και ναι. νάτος νάτος ο πρωθυπουργός θα ακούμε σε μερικούς μήνες με τον Σαμαρά, αν υπάρχει θεός σε αυτή την χώρα, ποιος; αυτός που πούλησε την Νέα δημοκρατία και έριξε την κυβέρνηση του, που πήρε τις χειρότερες αποφάσεις για το σκοπιανό και αντί να τελειώσει το θέμα τότε και εύκολα το διαιωνίζει ακόμα.

Πριν μερικά χρόνια ερωτηθείς ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για την Χούντα, είπε ότι δεν εγνώριζε επειδή διάβαζε, είχε πολλά μαθήματα και υποχρεώσεις.

Ο Χρυσοχοΐδης δήλωσε το απίστευτο: Δεν δίαβασε το μνημόνιο επειδή είχε πολλές δουλειές εκείνο το καιρό.

Και ναι, ως δια μαγείας, θα ξαναβγει βουλευτής αυτός ο αρχιμαλάκας προδότης πολιτικός μας, γιατί ο άλλος αρχιμαλάκας έλληνας ψηφοφόρος θα τον ψηφίσει ξανά και ξανά.

Γιατί όπως είπε και ο μεγάλος ο Μητσοτάκης: Ο Έλληνας δεν έχει μνήμη

Σκέψεις σοφών

«Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια...
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμίσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν...
Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις και συ όσο μεγαλώνεις...» Θανάσης Βέγγος......{Χ}

Αλγερινός σε κάδο ανακύκλωσης

- Που είναι ρεεεεε!
Μία ομάδα νεαρών πέρασε από μπροστά μας καθώς σταματούσα το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι μας χτες αργά το βράδυ.
- Που είσαι Πακιστανεεεε, ούρλιαξε ο ένας. Η Τζέιν είχε μείνει κόκκαλο να κοιτάζει τους νεαρούς να τρέχουν πάνω κάτω τον δρόμο. Την τράβηξα απότομα. Εκείνη σαστισμένη δεν είχε καταλάβει τι συνέβη. Έτρεξε πάνω και βγήκε στο μπαλκόνι να παρακολουθήσει την εξέλιξη αυτής της περίεργης ιστορίας. Στο βάθος ακούγονταν περιπολικά.
- Απο που είσαι ρεεεεε, ούρλιαξε κάποιος.
- Αλγερία, απάντησε μία τρομαγμένη φωνή
-Και τι κάνεις εδώ; Γιατί δεν γυρνάς πίσω στην πατρίδα σου ρεεεε, ούρλιαξε η ίδια φωνή. Αυτός μαζί με έναν άλλον τον άρπαξαν και τον πέταξαν μέσα στον κάδο της ανακύκλωσης.
- Μείνε εκεί μέσα ρεεεεε, εκεί σου αξίζει να είσαι, συνέχιζε να φωνάζει ο ίδιος. Οι άλλοι έφυγαν προς τα κάτω ψάχνωντας τον άλλον. Ο Αλγερινός δεν κουνούσε από τον ντενεκέ. Ρε φίλε βγες από εκει μέσα, έρχεται η αστυνομία, μην σε βρει εκεί, του έλεγαν οι γείτονες που είχαν ξεσηκωθεί από την φασαρία. Τίποτα αυτός, δεν το κουνούσε από τον κάδο.

Δεν ξέρω που πάει το πράγμα αλλά αυτή η οικονομική και ψυχολογική καταπίεση που μας υποβάλουν καθημερινά έχει περίεργα ξεσπάσματα. Ελπίζω να μην χειροτερέψουν τα πράγματα.

Κι εσύ λάμπεις Μπάμπη μου

Πως ξέρουμε ότι όλες οι γυναίκες στην διαφήμιση της DUO Glow, των νέων προφυλακτικών της εταιρείας που φωσφορίζουν στο σκοτάδι, είναι όλες τους πουτάνες;

Στην διαφήμιση λοιπόν, καθώς είναι σκοτεινά, τσακ, φωσφορίζει το προφυλακτικό και λέει αυτή: "Κι εσύ λάμπεις Τάκη μου, Μάκη μου, Γιάννη μου κ.λ.π."

Να εστιάσουμε λίγο στις πρώτες τρεις λέξεις της ατάκας. Κι εσύ λάμπεις. Όχι απλά Λάμπεις αλλά ΚΙ ΕΣΥ λάμπεις, σημαίνει ότι ξέρει τουλάχιστον άλλον έναν άντρα που λάμπει στο σκοτάδι.

Συμπέρασμα: Οι γυναίκες στην διαφήμιση είναι ή πουτάνες ή κερατώνουν τους άντρες τους οπότε πάλι πουτάνες είναι.

Ακόμα και η βλάχα στην μέση του πουθενα που λέει "Κισι λάμπς Μήτσουμ".. ποιος άλλος λάμπει γμτ; στον τράγο φοράς τα προφυλακτικά;

για να χαμογελάσουμε λίγο

Πάει ένα ζευγάρι επίσκεψη στην εξοχική κατοικία φιλικού τους ζευγαριού.
Μετά τις πρώτες τυπικές χαιρετούρες κάθονται στο σαλόνι.
Οι φιλοξενούμενοι μέσα σε 5 λεπτά παρατηρούν κάτι απίστευτα παράξενο:
Στο ταβάνι του σπιτιού είναι γραμμένα με μαρκαδόρο συνθήματα:
"1+1=3", "Η γη είναι επίπεδη", "Η Ελλάδα είναι στη μέση του Ατλαντικού",
"Στην Ελλάδα δεν υπάρχει διαφθορά", "Ο Α.Παπανδρέου ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός''
 και πολλά άλλα.

-Καλά ρε Κώστα (ρωτάει ο φιλοξενούμενος δείχνoντας το ταβάνι), Τι είναι αυτό;...

-Ψευδοροφή ......

που πάνε τα ευρώνια;

Προχτές πήγα στα Τζάμπο για να πάρω ένα επιτραπέζιο για ένα φίλο που γιόρταζε. μαζί με κάτι σου-ξου-μου-ξου 60€ στην απόδειξη και δεν το πίστευα. Ή τα Τζάμπο έχουν γίνει πιο ακριβά ή εγώ πιο φτωχός.... και μάλλον το δεύτερο είναι. Το ίδιο και οι βιτρίνες των καταστημάτων. Βλέπεις κάτι απίστευτα ποσά €150 για πουκάμισο, και αναρωτιέσαι μα είναι καλά οι άνθρωποι. Και το ρωτάω εγώ που πριν μερικά χρόνια δεν είχα κανέναν πρόβλημα να το αγοράσω στα 150€ που ουσιαστικά στηρίζει την θεωρεία ότι εμείς στραβά αρμενίζουμε. 

Ε-ΣΟΥ-ΡΟΥ & έγχρωμη tv = ασπρόμαυρη ζωή

Ο Χατζινικολάου έγραψε πάλι λέγοντας ότι αν ένα ΑΤΜ είχε φωνή θα μιλούσε σαν τον Παπαδήμο. Ή μήπως ο Χάρυ Κλυν το είπε... όχι ο Χατζινικολάου! Σίγουρα ο Χατζινικολάου. (αν σας θυμίζει μαλακία σποτάκι από το Μέγκα τότε θυμάστε καλά.)

Ρε άνθρωποι, το Ε-ΣΟΥ-ΡΟΥ ξέρουμε ότι το μόνο που κάνει είναι να βάζει πρόστιμα στον Λαζόπουλο και στην Ράδιο Αρβύλα. Αυτή την καταραμένη όπως πάει να γίνει ελληνική γλώσσα την έχει αφήσει στο έλεος της μαλακίας των διαφημιστικών εταιρειών. Ας κάνουμε πως δεν θυμόμαστε την σημαία της κρητικής Πολιτείας σε τουριστικό γράφειο σε διαφήμιση της Vodaphone. Στην αρχή με τσάντισε ξανά η vodaphone με τα γκρίκλις, "exeis kai 10euro omilias kai gia na katevazeis" και κάτι παπαριές του είδους. εδώ γίνεται ολόκληρη καμπάνια να χρησιμοποιούμε ελληνικά για να μην εκφυλίσουμε την γλώσσα και η κώλο-εταιρεία της κινητής πρωτοστατεί και πάλι. Η διαφήμιση μου αρέσει γιατί στο τέλος είναι πολύ κίνκι. Μία κοπέλα καβάλα πάνω στην άλλη να κάνουν ιππασία στο δωμάτιο, ουάου, πολύ "προ-χώ" Αμ η Cosmote!  Να τσαταρω, να στριμάρω να κάνω ριλόουντ.... ρώτησα τους μαθητές μου τι είναι το στριμάρω και δε το ήξερε κανένας τους. Σε ποιους απευθύνεστε με τα κολο-ελληνικά σας κύριοι. Πάντως αυτό με το να μην ξυπνήσουν οι πέστροφες είναι καλό.  Άσε για την λέξη "νταμπλούχος" λες και το νταμπλ είναι ελληνική λέξη. Και μάθετε ρε παπάρες αθλητικοδημοσιογράφοι ή θα πεις /ρεφερί/ ή διατητής. /Ρέφερι/ δεν είναι λέξη. Άσχετοι και αγράμματοι που έχετε και ταυτότητα δημοσιογράφου με αυτά τα ελληνικά. Αμ αυτό το Πι-ΕΣ-ΆΙ η γιαγιά κάτι λέει για την πίεση στην αγορά. Ξέρει κανείς τι είναι πάλι αυτό και το λέτε με τέτοια ευκολία και τρελή προφορά; Α στα διάλα ρε!

Και μιας που μιλάμε για το Ε-ΣΟΥ-ΡΟΥ! Πόσα σας δίνουν τα κανάλια για να κάνετε τα στραβά μάτια με την διάρκεια των διαφημίσεων; είναι δυνατόν να φτάνουν οι διαφημίσεις τα 25 - 30 λεπτά την ώρα. Αυτό δεν γίνεται ούτε στις υπερκαταναλωτικές Η.Π.Α.

Ο Έλληνας ρε αλήτες της MediaMart των γερμανικών συμφερόντων δεν είναι τζαμπατζής. Δεν πίνει τον καφέ και των άλλων με τεράστιο καλαμάκι ούτε πασαλείβεται σε άλλους γιατί τσιγκουνεύεται να αγοράσει αντι-ηλιακό. Ο Έλληνας είναι και δουλευταράς, και υπερήφανος και πρέπει να ντρέπεστε και όσοι δουλεύετε εκεί που δεν έχετε διαμαρτυρηθεί για αυτό το έκτρωμα που αποκαλείται διαφήμιση. Έτσι, έτσι, όλοι δούλοι του ευρώ και των γερμανών. (ναι ρε κολοαυτόματε διορθωτή τους γερμανούς τους γράφω με μικρό "γ" γιατί δεν το αξίζουν που έφτιαξαν αυτό που είναι σήμερα πάνω στις στάχτες ολόκληρης της Ευρώπης με τα λεφτά που έκλεψαν από όλους μας και μην βοήθεια των αμερικανών βοήθεια σας και εσάς - πάρτε και εσείς μικρό "α" για να μάθετε καράβλαχοι).

 

 Α! Να μην ξεχάσω. έχεις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσεις στο BlackOut αν είσαι ξεφωνημένη αδερφή γιατί σε κρατάνε μέχρι το τέλος επειδή αρέσεις στους τηλεθεατές και όχι επειδή έκανες καλύτερο χρόνο Τρύφωνα! 

Les Chacachas

Τώρα στις διακοπές εκτίθεμαι στην τηλεόραση περισσότερο από ποτέ. Όχι ότι το επιδιώκω, απλά είμαι περισσότερες ώρες στο σπίτι και αν το χαζοκούτι είναι ανοιχτό ακούω διάφορα. Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν ένα τραγούδι σε ρυθμό cha-cha-cha με ελληνικό στοίχο. Δεν έλεγε και πολλά, κουλούρι, κουλούρι, έχω φρέσκα κουλούρια και στο οποίο ο Φώτης Σεργουλόπουλος ξεσπούσε σε ένα νευρόσπαστο κούνημα.Μου έκανε εντύπωση η ποιότητα της μουσικής και όχι τόσο ο στοίχος και τους βρήκα στο Ίντερνετ.

Κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζω τους Les Chacachas

Το συγκρότημα είναι βέλγικο και ξεκίνησε το 1958 και είναι καλτ για τους λάτρεις της σόουλ-φάνκ Ιδρυτής του ο Gaston Bogaert, πρώην μέλος των Los Juano Boengs and The Continentals, η δε τραγουδίστρια κουβανέζικης καταγωγής, αμερικανή πολίτις ήταν η σύζυγος του Τίτο Πουέντε..

Είναι περισσότερο γνωστοί για το το τραγούδι τους Jungle Fever από το 1972, ένα τραγούδι disco το οποίο πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα και έγινε χρυσό και το οποίο ακούστηκε και στην ταινία Boogie Nights.


Ηχογράφησαν διάφορα τραγούδια στο ίδιον ίδιο latin ήχο από πολλές χώρες (από Βραζιλία μέχρι Ελλάδα). Επί χούντας ήρθε για κάποιες εμφανίσεις σε ξενοδοχεία (!) και έκανε ένα μικρό 45άρι με 4 τραγούδια (2 σε κάθε πλευρά), ηχογραφημένο το 1969. Τα τραγούδια είναι: Η Εικοσάρα, το Κουλούρι, Τα Παιδιά του Πειραιά, Εγώ και το γαϊδουράκι μου

Tότε  ότι εκείνα τα χρόνια κάποιος καλλιτέχνης για να γίνει διεθνώς γνωστός έπρεπε να κάνει δίσκους στην γλώσσα της χώρας που ήθελε να «κατακτήσει». Υπάρχουν τραγούδια πολλών ξένων στα ελληνικά και το αντίθετο (όπως π.χ. της Μελίνας Μερκούρη στα τούρκικα, της Μούσχουρη στα αφρικάνικα(!), του... Πασχάλη στα γερμανικά). Το καλύτερο: Ο μεγάλος Gillespie ντυμένος... τσολιάς στο album του «Dizzy In Greece» (1956)

Στο youtube μπορείτε να βρείτε όλα τους τα τραγούδια και στο e-bay πολλά από τα 45άρια τους. Απολαύστε τους στο Los Ninos Del Pireo

Φωτογραφικές Στιγμές: Σταυρός Ακρωτηρίου

Καλή 'Ανοιξη!

Κι εκεί που οδηγούσα από τα Χωραφάκια προς στον Σταυρό βρέθηκα έκπληκτος να προσπερνάω μία ανθισμένη αμυγδαλιά. Δεν μπορεί, σκέφτηκα, βλακεία, δεν θα ήταν αμυγδαλιά. Να που στην επόμενη στροφή άλλη μία έλουζε τα ανθισμένα της πέταλα στον Ήλιο. Σταμάτησα στην μέση του δρόμου και την τράβηξα μία φωτογραφία με το κινητό. Αν δω και χελιδόνια θα πηδηχτώ από το παράθυρο!

Κάηκε η Χριστιάνα

Η Χριστιάνα είναι αγαπημένη ταβέρνα/καφέ στην παραλία του Σταυρού στο Ακρωτήρι των Χανίων. Τα τελευταία 30 χρόνια χιλιάδες άνθρωποι έχουν περάσει το κατώφλι της για να δροσιστούν, να ικανοποιήσουν την πείνα τους και την περιέργεια τους για την κρητική κουζίνα, να προστατευτούν από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού ή απλά για να θαυμάσουν το Όσκαρ του  Γουόλτερ Λάσσαλι που κέρδισε για την ταινία Zorba the Greek και το οποίο δώρισε στην Χριστιάνα.Ο  οπερατέρ της ταινίας, Γουόλτερ Λάσαλι θεώρησε ότι το όσκαρ ανήκει στον τόπο όπου έγινε η αφορμή να αποκτηθεί. Έτσι ο ίδιος το παραχώρησε στην ταβέρνα «Χριστίνα». Μάλιστα ο ίδιος αφού
συνταξιοδοτήθηκε ήρθε στην Κρήτη και ζει μόνιμα εδώ και δεκατρία χρόνια.  Σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε: «Αποφάσισα να μείνω στην Κρήτη. Μ’ άρεσε η Κρήτη από την πρώτη στιγμή και μου αρέσει ακόμα. Το Οσκαρ το είχα δώσει σε μια ταβέρνα στον Σταυρό, ακριβώς απέναντι από το σημείο που έγινε το γύρισμα. Είχα σκεφτεί: Γιατί να μείνει σε ένα ράφι στο σπίτι και όχι στο σημείο αυτό του οποίου είναι μέρος;»

Η Χριστιάνα κάηκε ολοσχερώς στις 4 τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς. Τέσσερις εστίες εντόπισε η Πυροσβεστική και απέδωσε τα αίτια της πυρκαγιάς σε εμπρησμό. Οι κόποι μίας ζωής έγιναν στάχτη και η ειρωνεία είναι ότι η ιδιοκτήτρια διέκοψε την ασφάλεια πυρός μερικούς μήνες νωρίτερα επειδή τα ασφάλιστρα είχαν γίνει πολύ ακριβά. Δεν ξέρω αν πρόκειται για πραγματοποίηση απειλής από κυκλώματα προστασίας τα οποία είναι γνωστό ότι είχαν προσεγγίσει τους επιχειρηματίες της περιοχής και είχαν ζητήσει "μηνιαία συνδρομή" για την ασφάλεια των καταστημάτων, ή αν πρόκειται για κάποιον κακόβουλο με τι σκοπό μόνο ο ίδιος ξέρει. Εύχομαι στην Χριστιάνα και την μητέρα της ολόψυχα να βρουν την δύναμη να ξεπεράσουν την ατυχία που τους βρήκε πρωτοχρονιάτικα και μέσα από τις στάχτες να ξαναδούμε την Χριστιάνα πιο όμορφη να μας δροσίζει τα καλοκαίρια στον Σταυρό.

Καλή χρονιά και άλλα τέτοια μπουρμπούτσαλα

Εντάξει, άλλαξε ο χρόνος, ε και; (so what) που λέμε κι εμείς οι Αγγλόφωνοι. Λες και έγινε κάτι. Το μόνο που άλλαξε στην πραγματικότητα είναι ότι για τις πρώτες μέρες, εβδομάδες ή και μήνες για μερικούς σλόου-μο αντί να γράφουμε 2012 θα μπερδευόμαστε και θα γράφουμε 2011 (δύσκολα κόβονται οι κακές συνήθειες).

Για τον χωροχρόνο δεν έχει γίνει κάτι συναρπαστικό (που να μπορούμε να το εντοπίσουμε με τα τηλεσκόπια μας τουλάχιστον). Δεν δημιουργεί κύκλους αρχής και τέλους όπως κάνουν τα ανθρώπινα ημερολόγια. Σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης με τον όρο χρόνος εννοείται "η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο". Ή όπως έλεγε ο Αϊνστάιν χαριτολογώντας ο χρόνος είναι αυτό ππου εμποδίζει όλα τα γεγονότα της Ιστορίας να συμβούν την ίδια στιγμή.

Ο χρόνος για τον Καστοριάδη είναι αυτοαλλοίωση και αν δεν είναι οντολογική δημιουργία μέσω της οποίας υπάρχει ανάδυση του άλλου, τότε σκεφτόμαστε το χρόνο ως ταυτιστικό και συζητάμε την επανάληψη στην κυκλικότητα, δηλαδή δίνουμε στο χρόνο χαρακτηριστικά του χώρου. Αν ο χρόνος είναι ανάδυση είδους, φιγούρας, μορφής, τότε η κατάργηση τους συνεπάγεται την ανάδυση μιας άλλης φιγούρας, μορφής, είδους. Έτσι ο χρόνος ως ετερότητα-αλλοίωση είναι ανάδυση μορφής και σημασίας (παράστασης) και κατ’ επέκταση φαντασιακής σημασίας-θεσμού. Όπως γράφει ο Καστοριάδης «αυτές οι φιγούρες είναι άλλες όχι μέσω αυτού που οι ίδιες δεν είναι («της θέσης» τους μέσα στο χρόνο) αλλά μέσω αυτού που οι ίδιες είναι». Πρόκειται συνεπώς για το πρόβλημα του καθορισμού του άλλου προς το αυτό, δηλαδή της ετερογένειας ως προς την ομοιογένεια και της μηχανιστικότητας ως προς τη δημιουργία. (Μπορείτε να διαβάστε ολόκληρο το άρθρο Χρόνος και δημιουργία στη σκέψη του Κ.Καστοριάδη)          


Τι είναι λοιπόν ο χρόνος; Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο; Όχι, το μεγαλύτερο μυστήριο πρέπει να είναι, ότι ο καθένας μας είναι εδώ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και αυτό που το Σύμπαν μας επιτρέπει στο πλαίσιο της ύπαρξής μας είναι να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις. Και να μεταβιβάζουμε από παιδική ηλικία σε παιδική ηλικία τη χαρά της αναζήτησης, της ερώτησης και της μεταβίβασης της γνώσης για το τι ξέρουμε και τι δεν ξέρουμε.  

Contagion

Μέσα σε λίγες μόνο μέρες μία φονική και ταχύτατα μεταδοτική πανδημία εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Παρά τις κοπιώδεις προσπάθειες της επιστημονικής κοινότητας, του CDC (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων) και όλων των αρμόδιων φορέων, δεν υπάρχει θεραπεία, εμβόλιο ή σχέδιο για να αναχαιτιστεί η εξάπλωση του μυστηριώδους ιού. Την ίδια ώρα απουσιάζει δραματικά και ένα "αντίδοτο" απέναντι στον πανικό, ο οποίος έχει κυριεύσει τους πάντες και αποδεικνύεται το ίδιο μεταδοτικός και φονικός με τον ιό, αν όχι περισσότερο. Σε έναν κόσμο που καταρρέει, καθημερινοί άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν με οποιοδήποτε τρόπο.

Ο Σόντερμπεργκ με τα πολλά πρόσωπα εδώ επιστρέφει στις παράλληλες ιστορίες αλά Traffic, έχοντας κοινό παρονομαστή μια πανδημία που πλήττει ταυτόχρονα κι επηρεάζει ακαριαία και ανεπανόρθωτα τις ζωές ανθρώπων που δεν σχετίζονται αναγκαστικά μεταξύ τους. Κι ενώ φτιάχνει μια ταινία πολύ συγκεκριμένη, με πλοκή και deadline, υπόγεια σχολιάζει την επιδημία του φόβου με καταλύτη τον μπλόγκερ (για πρώτη φορά ο κακός προέρχεται απ’ αυτό τον χώρο). Ο φόβος είναι ο αόρατος κακός στο Contagion και ο χρόνος επίσης πρωταγωνιστεί ως μια απειλητική διάσταση, ένα σκηνικό μέσα στο γκρίζο μιας κοινωνίας που φαίνεται να στερείται αντανακλαστικών, να μουδιάζει και να εγκλωβίζεται γρηγορότερα απ’ ό,τι θέλει να πιστεύει.

Όποιος δεν διαγνώσει τις δυο βασικές δραματικές παραμέτρους της ταινίας (δηλαδή τον χρόνο και τον φόβο) έχει χάσει πάνω από τη μισή σημασία. Αυτό που μένει δεν είναι αμελητέο: ο τρόπος που οι άνθρωποι αντιδρούν σε μια κατάσταση ανάγκης, το σάστισμα ανάμεσα στην απώλεια και την επιβίωση, το ένστικτο και την αλληλεγγύη είναι μια πλατφόρμα που ο Σόντερμπεργκ χειρίζεται με άνεση και πληρότητα, έχοντας ικανότατους ηθοποιούς στη διάθεσή του, από τον Ματ Ντέιμον, μέχρι το πρώτο διάσημο θύμα της ταινίας, την Γκουίνεθ Πάλτροου σε ρόλο αστραπή, που καταλήγει σ’ ένα headflap μέσα σ’ ένα τέταρτο.

Σε γενικές γραμμές αν σας αρέσουν οι ταινίες μεταξύ θρίλερ και βιολογικής φαντασίας τότε μην το χάσετε.

Τα κορίτσια: Για τις Πάλτρου και Γουίνσλετ δεν έχει να πει κανείς πολλά ή να τις παρουσιάσει, εκπληκτικές στο ρόλο τους όπως και οι άλλοι ηθοποιοί.

Σκορ: 8/10

3 Χρόνια σαν χτες