Κάθε μέρα επί 15 μέρες κοιτάζω αυτό το καταπληκτικό λιμάνι να αλλάζει χρώματα, διαθέσεις, ήχους, μυρωδιές. Η αίσθηση που σου δημιουργεί το να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι καταπληκτική. Ο κόσμος που τραβάει φωτογραφίες, οι γλάροι που ακολουθούν τις ψαρόβαρκες, οι σερβιτόροι που ελίσσονται ανάμεσα στους θαμώνες των καφέ, οι ρόδες των ποδηλάτων που χτυπάνε στον πετρόχτιστο δρόμο, ο θόρυβος της θάλασσας, το μπλε, γαλάζιο, τιρκουάζ, πράσινο, γκρι, μοβ, πορτοκαλί και οι άπειρες άλλες αποχρώσεις που ζωγραφίζει ο ήλιος καθώς περνάει από πάνω και βυθίζεται πέρα από τα Θοδωρού.
Αύριο θα κατέβω για μία τελευταία φορά με το πρόσχημα να βοηθήσω στην αποκαθήλωση των εκθεμάτων, αλλά μετά; Θα συνεχίσω να κατεβαίνω στο λιμάνι για να βλέπω τους γλάρους να παίζουν με τα κύματα ή κάτι άλλο θα συμπληρώσει την καθημερινότητα μου και απλά ο γλάρος Ιωννάθαν με τους φίλους του θα γίνουν μία σκονισμένη ανάμνηση στο μυαλό μου σαν το βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου;
No comments:
Post a Comment