Μια ιδιαίτερη επέτειος

Ω ναι! Θα ήταν υπέροχο, αυτοκίνητα και μόνο αυτοκίνητα! Ούτε πεζοί, ούτε φανάρια για πεζούς, ούτε διαβάσεις, ούτε ποδηλάτες. Δεν θα είχαμε πεζοδρόμια αλλά αυτοκινητοδρόμια όπου θα παρκάρανε όλα τα αυτοκίνητα χωρίς να γκρινιάζει κανένας. Ακόμα και το τεστ οδήγησης θα ήταν πιο εύκολο και δεν θα είχε χαζές ερωτήσεις που θα άρχιζαν με την φράση: "Ένας πεζός διασχίζει τον δρόμο..." Δεν θα χρειαζόταν όριο 40χμ μέσα στην πόλη. Δεν θα υπήρχαν πινακίδες με εκείνο το μαύρο ανθρωπάκι να περνάει τον δρόμο. Άλλωστε ποτέ δεν έχω δει μαύρα ανθρωπάκια να διασχίζουν τον δρόμο.  Ποιος θέλει να περπατήσει εφόσον υπάρχει αυτοκίνητο; Και αυτές τις διαβάσεις; Τι τις βάζουνε; Έτσι κι αλλιώς αόρατες είναι, απλά γραμμές στον δρόμο. 

Ω ναι! Να είχαμε ταβέρνες που θα τρώγαμε δίπλα στο αυτοκίνητο μας ή και μέσα σε αυτό, γιατί το ξέρουμε όλοι, αν ο Έλληνας δεν έχει οπτική επαφή με το αυτοκίνητο του δεν μπορεί να φάει. Κι επίσης να μην υπήρχαν μηχανάκια γατί πιάνουν χώρο στο πεζοδρόμιο και δεν μπορώ να παρκάρω.  Και δεν θα υπάρχει λόγος να χάνουμε την υπομονή μας που θα πρέπει να σταματήσουμε για τους πεζούς... ποιος θέλει τους πεζούς;

Ω ναι! Είναι ωραίο να είχαμε μόνο αυτοκίνητα. Και ας τσαντιζόμαστε που όλοι κατέβηκαν με το αυτοκίνητο τους στην πόλη την ίδια ώρα με μένα,  και θα σκεφτόμουν "μα καλά, όλοι τα αυτοκίνητα τους πήρανε; αλλά δεν με πολύ νοιάζει γιατί είμαι με το αυτοκίνητο μου. Και δεν θα με ένοιαζε που θα είχε νέφος η πόλη μου γιατί θα είχα ειδικά φίλτρα στο αυτοκίνητο και δεν θα άνοιγα ποτέ τα τζάμια του σπιτιού μου, και δεν θα χρειαζόταν να βάψω το σπίτι μου, όλα γκρι θα ήταν έτσι κι αλλιώς. 

Ω ναι! και δεν θα είχαμε πάρκα... τι να τα κάνεις τα πάρκα αφού δεν υπάρχουν πεζοί; Απλά κόβουν χώρο από τους δρόμους, γιατί να οδηγήσω γύρω από το πάρκο και να μην πάω ευθεία; Τα δάση έτσι κι αλλιώς θα έχουν πεθάνει γιατί δεν θα μπορούν να μετατρέψουν τόσο διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο, οπότε καλύτερα... περισσότεροι δρόμοι για τα αυτοκίνητα.

Ω ναι! Και αν δεν υπάρχουν πεζοί, δεν θα υπάρχουν και λεωφορεία να πιάνουν χώρο, άρα θα μπορούσα να οδηγώ περισσότερο γιατί δεν θα υπήρχαν λεωφορειό-δρομοι. Αχ γιατί να μην υπάρχουν πλέον σινεμά να πας με το αυτοκίνητο; Και ποιος χρειάζεται τα κλαμπς; Έτσι κι αλλιώς βάζω την μουσική στην διαπασών στο αυτοκίνητο και το κάνω κλαμπ, και μπορώ και να καπνίζω σε κλειστό χώρο γιατί είναι ο δικός μου κλειστός χώρος, αλλά δεν μπορώ να πίνω γιατί με το αλκοτέστ μπορούν να μου πάρουν το πολύ αγαπημένο μου αυτοκίνητο και μετά τι θα είμαι; .... πεζός;

Ω ναι! Και κάποια στιγμή στο μέλλον θα υπάρχουν τόσα πολλά αυτοκίνητα που όλοι θα ακινητοποιηθούμε στο δρόμο και δεν θα μπορούμε να πάμε πουθενά και θα μένουμε στα αυτοκίνητα μας μέσα, και θα μιλάμε με αυτούς που θα ζουν στα διπλανά αυτοκίνητα. Αλλά αυτά είναι επιστημονική φαντασία γιατί άκουσα ότι απλά θα φτιάξουν αεροδρόμους σε πολλά επίπεδα και θα οδηγούμε και πάνω από τον κανονικό δρόμο, οπότε ποιο το πρόβλημα;

Και μια μέρα κάθε χρόνο, στις 22 Σεπτέμβρη, για να θυμόμαστε ότι κάποτε ήμασταν πεζοί και περπατούσαμε στα πεζοδρόμια, στους πεζόδρομους και τα πάρκα, οι Δήμοι θα κάνουν εκδηλώσεις για τους πεζούς κάπου έξω από τις πόλεις, μην τους πατήσει και κανά αυτοκίνητο, θα κάνανε δώρο ποδήλατα, ξέρετε αυτά που διακοσμούν τα μπαλκόνια μας γιατί δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε, θα χειροκροτούμε και θα χαμογελάμε και θα τραβάμε φωτογραφίες και μετά θα μπαίναμε στο αυτοκίνητο μας να γυρίσουμε σπίτι μας.

Και την ημέρα αυτή θα την ονομάζουμε Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο