Εντ δε μπρέικ, δε χεντς, ιν!

Νομίζω ότι το διάλλειμα που έκανα από την μπλογκόσφαιρα ήταν αρκετά μεγάλο και καιρός να επανέρθω δημήτριος... και μετά τις διαφημήσεις πάλι χαζοί.

Σαν τον Σαίιξπηρ, που δεν ξέρει κανείς τι έκανε κάποια χρόνια από την ζωή του, εξαφανισμένος από τον πλανήτη, αποφάσισα να μην αφήσω ίχνος σε κανένα ιστολόγιο αλλά μερικοί ξέρουν τι έκανα πέρυσι το καλοκαίρι, το σενάριο όμως πολύ βαρετό για να γίνει ταινία, μόνο ο Κόπολα ενδιαφέρθηκε για να το διπλώσει στα τέσσερα και να το βάλει κάτω από το πόδι του τραπεζιού για να το βγάλει από την ανισσοροπία, μια κατάσταση από την οποία εγώ δεν έχω βγει ακόμα.

Ο Σεπτέμβριος είναι μήνας κανίβαλος με τρώει κανονικά με το άγχος των εγγραφών αλλά αυτό είναι συζήτηση για άλλο ποστ.

Καλό Σεπτέμβρη σε όλους όσους γύρισαν από διακοπές και δεν λένε να συγκεντρωθούν και έχουν υπέροχο μαύρισμα. Σε αυτούς που δεν πήγαν για διακοπές και αντί για τον αέρα της θάλασσας κουβαλάνε το λεπτό άρωμα του ιδρώτα και του αποσμητικού τους... σε όλους μας.