Pages

May 19, 2008

Όταν νιώθεις ότι "πρέπει" να γράψεις

κάτι στο μπλογκ συ, απλά και μόνο για να μην χάσεις τους αναγνώστες σου τότε κάτι δεν πάει καλά με σένα. Μπλογκ δεν είναι εξαναγκασμός ή υποχρέωση εκτός και αν βγάζεις χρήματα απ αυτό με άμεσους ή έμμεσους τρόπους, με διαφημίσεις ή με απειλές ή τέλος πάντων κι εγώ δεν ξέρω τι. Το θέμα είναι ότι πολλά αλλάξανε στην μπλογκόσφαιρα μετά την υπόθεση του πρες τζι αρ και για λίγο καιρό ένιωθα ότι οι μπλόγκερς ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι. Μετά ήρθε το τέλος του πιτσιρίκου, της ψιλικατζούς και άλλων μεγάλης αναγνωσιμότητας μπλογκ και ξανά πέρασε από το μυαλό μου η ίδια αμφισβήτηση. Που πάμε, γιατί γράφουμε, γιατί μας διαβάζουν.

Όλο αυτό το καιρό δεν γράφω. αναδημοσιεύω κείμενα και βίντεο τρίτων, αρνούμενος να πάρω θέση για προσωπικά ή μη ζητήματα. Γύρισα πίσω και διάβαζα μερικά από τα παλιότερα κείμενα μου. Ξέρεις τι ανακάλυψα; Ότι έχω χάσει το χιούμορ μου. Με διαβάζανε αρκετοί για τον τρόπο που έγραφα, που τους έκανα να γελάνε. Όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να ακολουθώ το ρεύμα, να γκρινιάζω, να δαχτυλοδείχνω τα στραβά και τα περίεργα. Συνειδητοποίησα ότι στη μπλογκόσφαιρα γκρινιάζουμε πολύ. Τίποτα που έχουμε δεν μας αρέσει, αν κάτι μας αρέσει δεν το έχουμε, γκρίνια γκρίνια γκρίνια.... χάθηκε το καλό χιούμορ, σαν τι κωμικές σειρές στην τηλεόραση, που σπάνια βρίσκεις κάποια που σε κάνει να γελάς.

Έτσι, σταμάτησα να γράφω γιατί ένιωθα το πρέπει πάνω στο σβέρκο μου. Προτίμησα ανέκδοτα, τα αστεία και περίεργα βίντεο. Νιώθω ότ θέλω να σας κάνω να γελάτε, όχι "πρέπει". Μου αρέσει να κάνω τους άλλους να γελάνε, μου δίνει ζωή, γίνομαι κλόουν και γελοίος για λίγο γέλιο, όπως το αναζητώ κι εγώ στους άλλους.

Ένας φίλος μου έστειλε ένα powepoint το οποίο έλεγε τα εξής:

Κάθε πρωί που ξυπνώ σκέφτομαι ότι έχω δύο επιλογές, να είμαι σε καλή ή σε κακή διάθεση, Πάντα διαλέγω να είμαι σε καλή διάθεση. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, μπορώ να είμαι το θύμα ή να διδάσκομαι κάτι από αυτό. Διαλέγω πάντα να διδάσκομαι κάτι. Η ζωή έχει να κάνει με επιλογές. Αν αφήσεις απ’ έξω όλα τα σκουπίδια, όλες οι καταστάσεις καταλήγουν σε δύο επιλογές. Εσύ διαλέγεις πώς να αντιδράσεις σε όλες τις καταστάσεις. Εσύ διαλέγεις πώς οι άνθρωποι θα επηρεάσουν την διάθεσή σου.
Εσύ διαλέγεις αν θα είσαι σε καλή ή σε κακή διάθεση. Είναι δική σου επιλογή πώς θα ζήσεις την ζωή σου.

Βουδιστική διδασκαλία θυμίζει, και είναι.

hasta la vista!

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is