Σφάζοντας τραγουδώντας - ένα αιματηρό μιούζικαλ για γερά νεύρα

Λατρεύω τον Μπάρτον γιατί απλά είναι ασταθής και τρελός και το περνάει στην ποίηση του, στην ζωγραφική του, στα έργα του.

Η τελευταία του δουλειά, προτεινόμενη και για 3 όσκαρ παρακαλώ πάρα πολύ, τα έχει όλα, τραγούδι, έρωτα, και πολύ αίμα. Τέτοιο σπλάτερ έχω να δω από το Κιλλ Μπιλλ με την Ούμα να πετσοκόβει ότι κινείτε.

Οι μπροστινοί μας έκλειναν τα μάτια τους με τα χέρια τους, έβγαζαν κραυγές, σε ένα σημείο άρχισαν να γελάνε με την γελοιότητα της σφαγής και το αίμα στην οθόνη. Τραγούδι και λεπίδι. Από την μία ο ένας να σφάζει, η άλλη να φτιάχνει πίτες με κρεατάκι σφαγμένων και ο πιτσιρικάς ερωτευμένος τρελά με μια μακρομαλλούσσα να τραγουδάει σε όλη την διάρκεια την ταινίας I Feel you Joanna σε σημείο που χασκογελάς με την εμμονή του στο συγκεκριμένο τραγούδι

Δεν ξέρω τι να πω... μάλλον ξέρω:

Εκπληκτική ηθοποιία για όσκαρ από όλους πλην της μακρομαλλούσσας που δεν μου άρεσε και η φωνή της. Εκπληκτική φωτογραφία. Εκπληκτική σκηνοθεσία.

Αχώνευτο το σενάριο. Σπλάτερ μετά μουσικής. Νομίζω στο τέλος ότι ο Μπάρτον θέλει να με κοροϊδέψει. Θα κάνω ότι πιο αχρείο μπορώ και εσύ θα με χειροκροτήσεις, θα μου βάλεις 10/10, θα τσιμπήσω και κάνα όσκαρ. Παρόλο που πήγε να δραματοποιήσει το τέλος δεν τα κατάφερε μιας που ήταν αναμενόμενο και προβλέψιμο.

Προσωπικά είχα σκοπό να του βάλω 1/5 αλλά ο Ντεπ, η Κάρτερ και ο Ρίκμαν ήταν εκπληκτικοί οπότε 3/5 για χάρη τους και μόνο.

***
Ευτυχώς που δεν έπεισα την Baltasar να έρθει μαζί μας σινεμά γιατί μισεί τα θρίλερ και θα μισούσε και μένα μετά :-)