Μετά από πρόσκληση της καλής μας Κάρρυς βρεθήκαμε να έχουμε παρατήσει το καθάρισμα του σχολείου και ν βρισκόμαστε καθοδόν για το Θέρισο, περνώντας μέσα από το υπέροχο καταπράσινο φαράγγι.
Ο δρόμος δεν ήταν σε καλή κατάσταση συγκριτικά με την τελευταία φορά που βρεθήκαμε εκεί. Πολλές λακκούβες και πέτρες στην μέση του δρόμου ένιωθα ότι κάναμε σλάλομ παρά οδήγηση. Παρα ταύτα το φαγητό ήταν υπέροχο. Ο λογαριασμός ήταν 15 ευρώ για τον καθένα.
Θα μου πεις τώρα, μα γιατί έγραψες στον τίτλο 45 ευρώ; Το επόμενο πρωί μπαίνω στο αυτοκίνητο να φύγω και βρίσκω το λάστιχο πίτα (χωρίς κρεμμύδι). Ευτυχώς πριν ξεκινήσω να αλλάζω το λάστιχο θυμήθηκα ότι είχα στο αυτοκίνητο την μπαταρία για το τηλεσκόπιο η οποία είναι και για την μηχανή αν μείνεις από μπαταρία έχει φακό και... τρόμπα για τα λάστιχα. Σε μερικά λεπτά είχε φουσκώσει το λάστιχο και ξεκίνησα. Για καλού κακού σταμάτησα στην αντιπροσωπεία που πέρνω τα ελαστικά του αυτοκινήτου όπου και ο τεχνικός ανακάλυψε ότι είχε πάρει η ζάντα και ήθελε τόρνο.
Τότε θυμήθηκα την λακκούβα που έπεσα μέσα καθώς γυρνούσαμε από το Θέρισο. Το να κάνω καταγγελία στο Δήμο δεν θα οδηγήσει πουθενά για 30 ευρώ. Αλλά αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι και αφήνουν τον δρόμο σε αυτά τα χάλια.
No comments:
Post a Comment