Μια Αθήνα ψητή στα κάρβουνα σας παρακαλώ! (μέρος πρώτο)

Οι νότες του πιάνου ηχούν μελωδικά από το Player της καλής μου. Το νέο Cd του Χρονόπουλου θα είναι πραγματικά όμορφο... Επιστροφή λοιπόν στα Χανιά μου. Ναι πήγα στην Αθήνα με 47 βαθμούς και γύρισα έχοντας πολλά να σας πω...

Την Παρασκευή φτάσαμε στο Βενιζέλος φορτωμένοι με βαλίτσες, υποχρεώσεις, το Αθηνόραμα στην κολότσεπη και ένα ολόκληρο απόγευμα για ψώνια και χαλάρωση πριν τον συνδικαλιστικό πανικό του Σαββατοκύριακου. Στο αεροδρόμιο στα Χανιά το υπόλοιπο διοικητικό του Συλλόγου γνώρισε επιτέλους την γυναίκα που μου έχει πάρει τα μυαλά και με έχει αφήσει με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Η αλήθεια είναι ότι την συμπάθησαν όλοι οπότε έχω και το πράσινοι φως από το ΠΑΛΣΟ (χιχιχι)

Στο μετρό, γενικά χαμός, κόσμος όλων των χρωμάτων, των γλωσσών, μια σύγχρωνη βαβέλ να ταξιδεύει με 60 χιλιόμετρα την ώρα. Οι περισσότεροι με ακουστικά να είναι χαμένοι στην μουσική τους, άλλοι στην εφημερίδα τους και άλλοι στο μπούστο μιας ψηλής ξανθιάς μάλλον Ρωσίδας που έστεκε μπροστά στην πόρτα.

Το ξενοδοχείο στην Σολομού, ένα ήσυχο κτήριο στην οδό Σολομού, πολύ καθαρό και προσεγμένο για τριών αστέρων, πολύ καλή εξυπηρέτηση, καλό πρωινό καθάριζαν το δωμάτιο κάθε μέρα.

Πήγαμε για φαγητό στην Υδρία στην Πλάκα. Εκπληκτικό περιβάλλον, πολύ καλό φαγητό λίγο πιο ακριβό απ’ ότι θα ήθελα, 105€ για τρία άτομα με γλυκά και καφέ

Μπήκαμε στην Ερμού και ξεκινήσαμε τα μαγαζιά. Κόσμος παντού με τσάντες, χωρίς, με μαλλιά, χωρίς, με ρούχα, σχεδόν χωρίς... ένα από τα μαγαζιά που μας τράβηξε την προσοχή και τελικά δεν αντισταθήκαμε και μπήκαμε ήταν το Octopus στο νούμερο 15 της Ερμού Εκατοντάδες για να μην πω χιλιάδες πολύχρωμα αντικείμενα. Ο Αντώνης μου έκανε δώρο ένα μπρελόκ ρολόι, χρήσιμο μιας που δεν φοράω ρολόι και το να βγάζω το κινητό κάθε φορά είναι ολόκληρη διαδικασία. Πήραμε στην Κάρρυ ένα κουδούνι ποδηλάτου. Ο Αντώνης πήρε κάτι μικροαντικείμενα για τα παιδιά και ένα ρολόι που προβάλει την ώρα στο ταβάνι.
Στης Μάγιας (Νίκης 2 2ος όροφος) η καλή μου δεν βρήκε κάποιο παπούτσι χορού που να της αρέσει κι έτσι φύγαμε άπρακτοι. Στο Πλαίσιο είδαμε όλα τα Gadget που θα θέλαμε να είχαμε στο σαλόνι μας αλλά δεν είχαμε κάτι ουσιαστικό στο πορτοφόλι μας για να τα δικαιολογήσουμε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και μετά από λίγη ξεκούραση, η πρώτη έξοδος στην Αθήνα με τον παλιό μου συμμαθητή και ακόμα κολλητό μου Θανάση.

Η παραλιακή γεμάτη αυτοκίνητα, όλοι οι Αθηναίοι παραλία μπας και δροσιστούν λίγο. Μάταια όμως, η υγρασία δεν ξεκολλάει από το δέρμα σου και το θερμόμετρο του αυτοκινήτου στους 36... και είναι βράδυ. Το View είναι ένα βαρετό ξενυχτάδικο στην παραλιακή με ξενέρωτο παγωμένο τσάι, έτσι κι έτσι σερβιτόρους, πολύ φασαρία αλλά καλούτσικη μουσική. Όταν άρχισα να κοιμάμαι στη καρέκλα ο Θανάσης με λυπήθηκε και μας γύρισε στο ξενοδοχείο.

Εκεί απλά κοιμήθηκα πριν το κεφάλι μου ακουμπήσει στο μαξιλάρι χρρρ ζζζζζ χχχχ ζζζζζ



τέλος πρώτου μέρους