Φεγγάρι ρόδες και ορθοπεταλιές

Έφτασα 9.15 στην Αγορά. Είχα ξεχάσει τα τσαντάκια-μπανάνες στο σχολείο, η κάμερα δεν έπαιρνε μπροστά οπότε ένας κινηματογραφιστής θα έμενε χωρίς κάμερα. Στην γραμματεία όλα έδειχναν έτοιμα. Η καλή μου με προϋπάντησε με μια ντουζίνα φιλιά, είχε ετοιμάσει τα πάντα όταν οι πρώτοι παίχτες έκαναν την εμφάνιση τους για να δηλώσουν συμμετοχή στο παιχνίδι. Πάνω από 20 ποδήλατα στην σειρά, των δασκάλων και των κινηματογραφιστών τραβούσαν το ενδιαφέρον αρκετών περαστικών.


Πόσο κόσμο περιμένεις; με ρώτησε ο Αντώνης... στην καλύτερη περίπτωση όχι πάνω από 40 του απάντησα... θα περάσουμε ωραία! Το ραδιόφωνο που θα ήμασταν συντονισμένοι για το παιχνίδι έπαιζε ροκές. Μέχρι τις 10.30 είχαν δηλώσει συμμετοχή 85 παίχτες! Οι κινηματογραφιστές τραβούσαν πλάνα για το ντοκιμαντέρ πόλης που θα έφτιαχναν. Κόσμος πάνω από την γραμματεία αλλά η καλή μου βράχος, με σειρά τους εξυπηρέτησε όλους γρήγορα και σε λίγο όλοι είχαν δελτίο συμμετοχής, χάρτη, ταυτότητα. Εντυπωσιακοί δύο παίχτες που ήρθαν με ενδοεπικοινωνία, μικρόφωνα και κεραίες.

10.50 φεύγουν οι δάσκαλοι. Φιλώ την Τζέιν μου και ξεκινώ προς το θέατρο Βλυσσίδη, στα δεξιά όρια του χάρτη. Στέλνω μήνυμα στο σταθμό. "Δάσκαλος προσπαθεί να μπει στο θέατρο αλλά τρώει πόρτα και απαγγέλει Σέξπηρ απ έξω". Παίρνω μια μεγάλη μόσιον από το περίπτερο και την αράζω συντονισμένος στο σταθμό του παιχνιδιού. Σε λίγα λεπτά φτάνουν οι πρώτοι ποδηλάτες. "Δάσκαλε γράμματα"! μου πέφτει το στυλό από τα χέρια, να ψάχνω το χαρτί σε δευτερόλεπτα καταφτάνουν και άλλοι παίχτες, Δίνω γράμματα, φεύγουν κι εγώ να φωνάζω "κουμπί ορ νο κουμπίμπι, η δούλα η απορία"

Περνώ από αγορά για ανεφοδιασμό και πάω Γκράβιτι. Στέλνω μήνυμα πριν μπω μέσα. Δάσκαλος χορεύει λάτιν στο μοναδικό λάτιν πάρτι της Παρασκευής. Δέκα λεπτά τους πήρε να με βρουν. "Δάσκαλε γράμμα!".. "ααα δεν έχει, κέρνα σφηνάκι πρώτα", ήπια τέσσερα σφηνάκια μοίρασα γράμματα, κάποια στιγμή έφτασαν 20 άτομα. "2 γράμματα σε όποιον μου πει σκηνοθέτη-ηθοποιό που γύρισε πολλά έργα του Σέξπηρ σε ταινίες... έπαιζε και τον Χάρυ Πότερ", "εεε Μπράνα!" απαντά μια κοπελίτσα, έφυγε με δύο γράμματα και εγώ με άδεια την τσέπη.

Φεύγω για ανεφοδιασμό και μπαίνω στην παλιά πόλη Συναντάω σκάλα και κατεβαίνω. Φορτώνω το ποδήλατο στην πλάτη και φτάνω στο "τρουλί" σε ένα σημείο που δεν είναι για ποδήλατο. Από κάτω πιάτο όλο το λιμάνι και το φεγγάρι από πάνω να φωτίζει με το δικό του φως τον δρόμο μου. Πριν προλάβω να δώσω σήμα που είμαι ένα ζευγάρι παίχτες έχουν ανέβει με τα ποδήλατα τους να θαυμάσουν την θέα. Ωχ! Ένας δάσκαλος! Τι λέτε ρε παιδιά, και εδώ πάνω; Πάρτε από δύο γράμματα. Φεύγω για ανεφοδιασμό.

Φτάνω στην αγορά καταϊδρωμένος. Δύο γουλιές μοσιον, , 3 πατατάκια, δύο φιλιά από την καλή μου και φεύγω ξανά, αυτή τη φορά πήγα στο πάρκινκ όπου είχα αφήσει το αυτοκίνητο. Κρεμάω το ποδήλατο στην σχάρα, παίρνω τον χυμό, βάζω το σταθμό να παίζει και στέλνω μήνυμα. Δάσκαλος αραχτός στο αυτοκίνητο του με τα αλαρμ αναμμένα δίνει γράμματα κάπου κοντά στην αγορά. Σε 4 λεπτά έφτανα οι πρώτοι. "Δάσκαλε γράμματα"!, "Μα θέλω ένα φωνήεν" μου λέει κάποια παίχτρια. Φιλάκι θέλω για φωνήεν της απαντώ. Μου σκάει ένα στο μάγουλο της σκάω ένα "Ε" και φεύγουν όλοι. Πίνω μια γουλιά χυμό και πάω για τον τελευταίο μου ανεφοδιασμό. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω πολύ χρόνο σε μισή ώρα έχει συνάντηση στο Γιαλί Τζαμισί με τους πάντες, να δώσουμε ότι μας έχει περισσέψει.


Φτάνω στην Μίνωος και στέλνω μήνυμα. Σοκ! Εθεάθη δάσκαλος σε οίκο ανοχής. Χρειάστηκαν περίπου 90 δευτερόλεπτα να μαζευτούν 20 άτομα μπροστά μου. "Εεε μια στιγμή παιδιά, πάω να ρίξω ένα γρήγορο κι έρχομαι", "Όχι ρε αδέρφι που πας, δώσε κανα γραμματάκι πρώτα", "Πολύ είστε, θα δώσω μόνο σε όποιον χαμογελάει ωραία"... όλα τα κορίτσια πήραν γράμμα... "Ε, δεν είσαι δίκαιος!", "Δάσκαλος είμαι μεγάλε, όχι δικαστής"

Στο τέρμα ο χαμός, όλοι κάτω να σχηματίζουν λέξεις, το ρολόι να κυλάει. Στο τέλος κάνανε ομάδες για να βγάλουν περισσότερες λέξεις. Άδικο ξε άδικο κάναμε κλήρωση το ποδήλατο και τα αξεσουαρ του ποδηλάτου. Οι κινηματογραφιστές βράβευσαν πρώτο ανδρικό και γυναικείο ρόλο με την χρυσή ρόδα. Αυτός που την πήρε έπεσε με το ποδήλατο μέσα στην θάλασσα... καλά ήμεθα τροζοί ε;

Εκπληκτικό παιχνίδι, πέρασαν δύο ώρες χωρίς να το καταλάβουμε, γνωρίσαμε την πόλη με ποδήλατο, άδεια, κάτω από το φως του φεγγαριού, γελάσαμε, τρέξαμε, χορέψαμε, πολύ ορθοπεταλιά, του χρόνου ελπίζω να το βελτιώσουμε και να γίνει θεσμός!