Αντί-πολέμου το ανάγνωσμα, Ειρήνη πάααασι

και το πνεύμα ποιανού; Γέλασα στην αρχή με την αφίσα των Ενωτικών του Πολυτεχνίου Κρήτης αλλά μετά προβληματίστηκα.

Τι είναι μια αντιπολεμική εκδήλωση; Ακόμα και αν πολεμάς τις αιτίες του πολέμου δεν μπαίνεις στην ίδια την φιλοσοφία όλων αυτών;

Ο πόλεμος νεύρων, ο ψυχρός πόλεμος, ο πόλεμος του καλού και του κακού, δεν ανήκουν σε μια φιλοσοφία πολέμων στην οποία ανήκει και ο πόλεμος για το πετρέλαιο, για την εθνική κυριαρχία κλπ;

Όταν βγαίνω σε ποδηλατική πορεία διαμαρτυρίας για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου δεν πολεμάω τα συμφέροντα της Νομαρχίας και του Μετοχικού Ταμείου Στρατού; Ακόμα και φράσεις όπως "πολεμάω να καθαρίσω αυτό το παράθυρο εδώ και ώρα" ή "πολεμάω να σας μάθω γράμματα" είναι ή δεν είναι πόλεμος;

άρα, μπορεί να πει κάποιος, υπάρχουν πολλών ειδών πόλεμοι σε πολλά επίπεδα. Ποια είναι όμως αποδεκτά και ποια όχι. Ο πόλεμος ενάντια στο Κεφάλαιο και την Παγκοσμιοποίηση είναι αποδεκτά από μια μερίδα ανθρώπων. Ο πόλεμος ενάντια στην πείνα και το AIDS το ίδιο. Ο πόλεμος ενάντια στον φανατικό ισλαμικό εχθρό... όχι ε;
ο πόλεμος ενάντια σε ένα δικτάτορα; στα συμφέροντα της Shell; κατά της βίας των γυναικών

ΝΑι, Όχι, Ναι, Όχι αποφασίστε τέλος πάντων!

Εγώ ξέρω ότι κάθε πρωί που ξυπνώ πολεμώ να κάνω τον εαυτό μου να πάει γυμναστήριο, πολεμώ να εισπράξω αυτά που μου χρωστάνε, πολεμώ να βρω λίγο χρόνο να δω την κοπέλα μου, πολεμώ να γίνω καλύτερος δάσκαλος, να βρω λίγο χρόνο να μιλήσω στην οικογένεια μου πολεμώ να ρίξω την πίεση μου με χάπια, να κάνω ένα καλύτερο αύριο για μένα και τα παιδιά μου

Δεν μπορώ να συμμετέχω σε ένα αντιπολεμικό διήμερο. Μπορώ να εναντιωθώ και να διαμαρτυρηθώ για τους στρατιωτικούς πολέμους που στέλνουν εκατοντάδες ανθρώπους στο θάνατο, χιλιάδες στα νοσοκομεία και βυθίζουν τον άμαχο πληθυσμό στην πείνα και την μιζέρια.

Δεν μπορώ να συμμετέχω σε ένα αντιπολεμικό διήμερο... γιατί για μερικά πράγματα αξίζει να πολεμάς και να πεθαίνεις γι αυτά.