Anybody home?

Τρέχα τράπεζες για πληρωμές, για τρυπάνι μπας και κάνω τις κολοτρύπες να βάλω εκείνο τα καταραμένο κουρτινόξυλο οποίο με κοιτάει και το κοιτάω εδώ και μήνες τώρα, με αυτό το χρονοδιάγραμμα υπολογίζω να βάλω κουρτίνες στο υπνοδωμάτιο μέχρι το 2009.

Η συνάντηση με τον καινούριο λογιστή στο Παλσο με άφησε πολύ κουρασμένο γιατί ήταν πολύ απαιτητικός. Μετά από 6 ώρες μαθημάτων το μόνο που ήθελα ηταν να γυρίσω σπίτι και να πάω να θέσω αχα! αλλά όχι, συνάντηση με την ομάδα των Ποδηλάτρων για το πάρτι της Τρίτης, στο οποίο θα παίζω μουσική οεοεο! να και τα ντιτζεϊλίκια!

Γυρίζω σπίτι 11 ανεβαίνω τον Γολγοθά της σκάλας μου και βάζω το κλειδί στην πόρτα. Γυρίζω δεξιά το κλειδί και αντί να ξεκλειδώσει ανοίγει η πόρτα. Πριν προλάβω να αναλύσω την πληροφορία μια εκπληκτική μυρωδιά φαγητού φούρνου με συγκρούετε με την μύτη μου... αααααα! ώστε εδώ είσαι πουλάκι μου φωνάζω και ακούω το γελάκι της από μέσα... ξαφνικά μου έφυγε η κούραση και οι πιέσεις της ημέρας... ήταν εκεί κι εγώ στα ουράνια...

Πολλές εκπλήξεις τελευταία. Το βράδυ μετά που την γύρισα σπίτι πάω να ξαπλώσω και βρίσκω άλλη μια έκπληξη στο μαξιλάρι μου, ένα γράμμα από την καλή μου, απάντηση σε αυτό που της άφησα το πρωί πάνω στο τραπέζι της κουζίνας μιας που πάντα περνάει μετά την Λαϊκή και αφήνει φρούτα και λαχανικά.

Ελπίζω να μην σταματήσουμε ποτέ τις εκπλήξεις... θετικές πάντα