Pages

Dec 13, 2006

πρωί


Ο καιρός μουντός, βροχερός, καιρός για αγκαλίτσα, χουζούρεμα, γλυκόλογα κάτω από το πάπλωμα. Οι τράπεζες μου είχαν σπάσει το τηλέφωνο και τα νεύρα, έπρεπε να κατευνάσω το μένος τους με θυσίες χρηματικές στους βομούς με τους ιερείς τους μεταμορφωμένους σε υπάλληλους με λευκά πουκάμισα και γραβάτες. Το τεράστιο τραπεζικό θηρίο καταβρόχθισε τα ευρώ μου και αχόρταγο γύρισε και σε άλλους τρομαγμένους ανθρώπους που είχαν κάνει το λάθος να υπογράψουν συμβόλαιο αίματος με αυτό.

Πέρασα από το Κουμ Καπί ακολουθώντας δυο γλάρους οι οποίοι έπαιζαν με τον αέρα. Τα σύννεφα έπαιζαν με τον ήλιο και ο θαλασσινός αέρας να σου θυμίζει ότι ο χειμώνας είναι κοντά. Μπήκα στην Πυξίδα για ένα espresso στα όρθια.

3 comments:

Anonymous said...

Πέρυσι είχα επιλέξει να παρατήσω την Αθήνα και να επιστρέψω στην Κρήτη. Λίγο πιο δυτικά απ' ότι συνήθως. Στα Χανιά. Διάλεξα ένα σπιτάκι στο Κουμ Καπί και αρχίσαμε να ονειρευόμαστε τα πρωινά με καφέ και χουχούλιασμα. Μέσα σε μέρες όλα ανατράπηκαν, δεν πρόλαβαν να υλοποιηθούν τα όνειρά μας. Έμεινα τρία βράδια να ακούω τα κύματα κάτω από το σπίτι. Ένα πρωί κοίταξα τη θάλασσα, τα μάζεψα και έφυγα...

Christos said...

πως κι έγινε αυτό;

Anonymous said...

Πώς γίνονται αυτά; Χωρίσαμε. Εξωτερικές δυνάμεις. Το χειρότερο. Πίστεψέ με. Από τη μία μέρα στην άλλη γίνεστε ξένοι χωρίς να υπάρχει αφορμή μεταξύ σας. Χωρίς να έχει πρόβλημα ο ένας με τον άλλο. Αλλά, καμιά φορά ο περίγυρος είναι σκληρός και ο ένας από τους δύο λυγίζει και παίρνει αποφάσεις και για τους δύο. Αλλά, δεν ήμουν εγώ αυτή...

A wise saying

Home is where your heart is