Pages

Oct 4, 2006

Μετακομίζω

"Είσαι Χανιά;" η φωνή της Τζέιν ήταν απαιτητική σχεδόν απειλητική.
Δέκα λεπτά αργότερα την συναντούσα έξω από ένα νεοκλασικό με δέντρα και λουλούδια.
"Τι κάνουμε εδώ;" ρώτησα κλειδώνοντας το αυτοκίνητο.
"Θα νοικιάσεις αυτό το σπίτι και θα έρθεις να μείνεις Χανιά", μου απαντά και με οδηγεί μέσα από την καγκελόπορτα στην είσοδο του σπιτιού. Πήραμε τα κλειδιά από μια γλυκιά χαμογελαστή ηλικιωμένη κυρία η οποία βιαζόταν να γυρίσει στην κουζίνα μην της καεί το φαγητό και ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο. Τεράστια κουζίνα, δύο μεγάλα υπνοδωμάτια, μεγάλο καθιστικό. Δροσερό φρεσκοβαμμένο σπίτι με αυτόνομη θέρμανση, μεγάλη και μακριά βεράντα, ήσυχη γειτονιά, 2 λεπτά από το κέντρο της πόλης. Το έκλεισα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έκανα. Δεν θα το καταλάβω μέχρι την στιγμή εκείνη που θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου, θα φέρω τα σκεπάσματα μέχρι την μύτη μου και θα κοιτάξω το ταβάνι.

Προς το παρόν είμαι μέσα στην σκόνη, μεταφέρω πράγματα με τον μικρό μου Ατζίλα και πριν αρχίσετε τα "μα γιατί δεν μου το είπες ότι μετακομίζεις" να ενημερώσω ότι οι γονείς μου δεν το ξέρουν ακόμα και αν δεν διαβάζουν το μπλογκ μάλλον δεν θα το μάθουν.

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is