θα γράψεις τίποτα να φύγει η φάτσα του Σουγκλάκου από την μέση;"
Η αλήθεια είναι ότι σας έχω παραμελήσει, είστε όμως ο καθρέφτης του εαυτού μου, το οποίο σημαίνει ότι έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Στον καθρέφτη αυτή η φάτσα που ξυρίζεται, πλένει τα δόντια της, ρίχνει μια αγουροξυπνημένη ματιά πριν μπει στο ντουζ πρέπει να είναι δικιά μου. Δεν εξηγείται διαφορετικά το τι κάνει στο σπίτι μου όλο αυτό το καιρό.
Το νερό δεν μαστιγώνει το δέρμα μου αλλά την ψυχή μου. Παίζω κρυφτό με τον εαυτό μου και έχω κρυφτεί τόσο καλά που στο τέλος βαριέμαι να ψάξω να με βρω, ενώ ο κρυμμένος εαυτός μου περιμένει τόσο καιρό φωλιασμένος εκεί που έχει ξεχάσει για πιο λόγο κρύβεται και απλά έχει σταματήσει να περιμένει...οτιδήποτε
Ξυρίζομαι, αλλάζω το πρόσωπο μου, μαζί αφαιρώ μια λεπτή στρώση από το δέρμα μου...τι θες ρε φίλε και με κοιτάς έτσι στον καθρέπτη; Γιατί τα μάτια σου προδίδουν άλλα από αυτά που λες, που κάνεις, που νιώθεις. Δεν είσαι εδώ, δεν είσαι αλλού, δεν είσαι πουθενά.
Το παγωμένο νερό δεν μπορεί διαπεράσει το δέρμα μου να εξαγνίσει την ψυχή μου, να διώξει τα μαύρα σύννεφα από το μυαλό μου.
Ο συντομότερος δρόμος δεν είναι πάντα και ο πιο εύκολος.
Η αλήθεια είναι ότι σας έχω παραμελήσει, είστε όμως ο καθρέφτης του εαυτού μου, το οποίο σημαίνει ότι έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Στον καθρέφτη αυτή η φάτσα που ξυρίζεται, πλένει τα δόντια της, ρίχνει μια αγουροξυπνημένη ματιά πριν μπει στο ντουζ πρέπει να είναι δικιά μου. Δεν εξηγείται διαφορετικά το τι κάνει στο σπίτι μου όλο αυτό το καιρό.
Το νερό δεν μαστιγώνει το δέρμα μου αλλά την ψυχή μου. Παίζω κρυφτό με τον εαυτό μου και έχω κρυφτεί τόσο καλά που στο τέλος βαριέμαι να ψάξω να με βρω, ενώ ο κρυμμένος εαυτός μου περιμένει τόσο καιρό φωλιασμένος εκεί που έχει ξεχάσει για πιο λόγο κρύβεται και απλά έχει σταματήσει να περιμένει...οτιδήποτε
Ξυρίζομαι, αλλάζω το πρόσωπο μου, μαζί αφαιρώ μια λεπτή στρώση από το δέρμα μου...τι θες ρε φίλε και με κοιτάς έτσι στον καθρέπτη; Γιατί τα μάτια σου προδίδουν άλλα από αυτά που λες, που κάνεις, που νιώθεις. Δεν είσαι εδώ, δεν είσαι αλλού, δεν είσαι πουθενά.
Το παγωμένο νερό δεν μπορεί διαπεράσει το δέρμα μου να εξαγνίσει την ψυχή μου, να διώξει τα μαύρα σύννεφα από το μυαλό μου.
Ο συντομότερος δρόμος δεν είναι πάντα και ο πιο εύκολος.
3 comments:
Να σου πω την αμαρτία μου κι εγώ δεν την άντεχα τη φάτσα του Σουγλάκου κάθε φορά που έμπαινα στο μπλογκ σου. Αλλά μη σε παίρνει από κάτω πάλι ρε συ. Θα έρθω στις Βρύσες και θα σε χαστουκίσω!
Αυτά του στύλ: "γράψε κάτι γιατί δεν θέλω να βλέπω τη φάτσα του Σουγκλάκου", ή "γιατί δεν έγραψες πράμα σήμερα", είναι μαλακίες. Το blog είναι προσωπικό. Ο καθένας που έχει ένα, γράφει όταν θέλει να γράψει, όταν έχει διάθεση να γράψει, όταν γουστάρει να γράψει. Όλα τα άλλα είναι περιτά.
My two cents!!!
Ξερεις πως και εγω ειμαι μια φαν σου και καθημερινα κοιταζω μηπως εχεις ανανεωσει το μπλογκ.
Ακομα και ενα καλημερα που θα γραψεις εδω μετραει .
Θα συμφωνησω βεβαια με τον φιλτατο Ροκ.
Η λογικη και τα συναισθηματα δεν ειναι κατα παραγγελια.Ετσι το θελω τωρα το θελω.
Εισαι ενας τοσο πλουσιος συναισθηματικα ανθρωπος,με διψα για αγαπη ,ερωτα ,δημιουργια,γνωση.
Οταν ξανανιωσεις ετσι μπροστα στον καθρεφτη ... σκεψου οσους σε αγαπανε...οσους σε θελουν καλα και..χαμογελασε..Κοιτα μπροστα
Δεν εισαι μονος...
Υπαρχουμε ..:)
Post a Comment