Pages

May 17, 2006

Χτες

γυρνούσα σπίτι μισοζαλισμένος από το κρασί, μισοζαλισμένος από το χαμόγελο σου, την ανάσα σου. Μιλούσα με την Τζέιν απέναντι μου, γελούσες και ακούμπησες πάνω μου. Έχασα τα λόγια μου, η Τζέιν να μου λέει να συνεχίσω και εγώ να προσπαθώ να κρατήσω την στιγμή.

Στο αυτοκίνητο σου απ' έξω να κάνουμε small talk και η καρδιά μου να κοπανάει το στήθος μου σαν τρελή να της ανοίξω να φύγει στο βάθος των ματιών σου, να βρίσκομαι πουθενά και παντού, να θέλω να σε σφίξω τόσο πολύ στην αγκαλιά μου.

Έχεις αγαπήσει κάποιον τόσο πολύ που να φοβάσαι να τον αγγίξεις, μην είναι όνειρο και ξυπνήσεις; Μου έδωσες πίσω το πουλόβερ μου, ήθελα να σου δώσω τ' αστέρια τ' ουρανού. Σε είδα να φεύγεις. Η καρδιά μου την είχε κάνει, έτρεχε από πίσω σου. Στην μέση της 1866 το μυαλό μου χτυπούσε την πόρτα του συνειδητού μου. Φύγε από την μέση του δρόμου! Μου κόπηκε η ανάσα καθώς η κόρνα ενός περαστικού αυτοκινήτου με έφερε πίσω στην πραγματικότητα.

Γυρνούσα σπίτι μισοζαλισμένος. Το Separate Ways των Journey να καλύπτει το μουγκρητό του Agila. Δεν υπάρχει δρόμος.

Someday love will find you
Break those chains that bind you
One night will remind you
How we touched
And went our separate ways

Ξέρω ότι είμαι ακόμα στο χτες. Δεν μπορεί το σήμερα να έχει ήδη έρθει. Δεν εξηγείται διαφορετικά γιατί είμαι ακόμα ζαλισμένος, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο, γιατί σε κάθε γωνία που περπατώ περιμένω να βρεθείς μπροστά μου, γιατί κοιτάω το κινητό μου κάθε 3 λεπτά, γιατί αισθάνομαι ότι κάτω από τα πόδια μου δεν υπάρχει δρόμος.

2 comments:

Anonymous said...

Τώρα τι να πω? να κλάψω κοντεύω. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τολμούν να μιλήσουν έτσι για τα συναισθήματά τους? Που δε φοβούνται μην τους περάσουν για βαρετούς ρομαντικούς ξεπερασμένους φλώρους? Τελικά τυχερή η Τζέιν που την αγαπάς!!

triantara said...

"Ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη;"

A wise saying

Home is where your heart is