Pages

Apr 25, 2006

Ήλθον, είδον και επέστρεψον εις τας Αθήνας

Τα χειρότερα δεν ήρθαν ποτέ. Το παραδέχομαι λοιπόν, η επέλαση των βαρβάρων ήταν κατά πολύ πιο ήρεμη απ’ ότι περίμενα.

Ο πατέρας μου: δεν έκανε κανέναν σχόλιο για το οδήγημα μου. Φρόντιζα βέβαια η ποσότητα αγνού κρητικού κρασιού να είναι σε αυξημένα επίπεδα ώστε να τον παίρνει ο ύπνος στο αυτοκίνητο.

Η γυναίκα του: δεν σχολίασε καθόλου την κατάσταση του σπιτιού μου. Άντεξε 48 ολόκληρες ώρες χωρίς να ακουμπήσει καθόλου σφουγγάρι. Μετά it happened the come to see, τριψίματα, χλωρίνες… η σκόνη φοβήθηκε τόσο πολύ την παρουσία της που την έκανε από μόνη της με την υπόσχεση να επιστρέψει μετά που θα έφευγε ο Εξολοθρευτής με τον Ανώδυνο (όπως είχε χαϊδευτικά ονομάσει το ξεσκονόπανο της)

Η μικρή μου αδερφή: με ένα γουοκμαν στ’ αυτιά συνεχώς ήταν σε άλλο κόσμο πολλά έτη φωτός μακριά.

Τα καλά: πλήρωναν τα πάντα, δηλαδή ότι κάνουν συνήθως. Ούτε εφημερίδα δεν με άφησαν να πληρώσω όσο ήταν εδώ.

Τα ευτράπελα: Ο πατέρας μου ροχαλίζει τόσο δυνατά που μας έστειλαν τους μπάτσους επειδή νόμιζαν ότι γκρεμίζαμε κανένα τοίχο σε ώρες κοινής ησυχίας. Κάποιοι περαστικοί που περνούσαν από κάτω κοιτούσαν ψηλά περιμένοντας να δουν κανένα εφ-δεκάξι σε χαμηλή πτήση…. Καλά είμαι υπερβολικός… λίγο

Τα κακά: έχασα όλους τους αγώνες του Τσάμπιονς λιγκ

Οσκαρ σχεδιασμού: Πόσους περιμένεις για φαγητό, ρωτάει ο μπαμπάς. Περίμενα δέκα άτομα (σε τόσους το είχα πει για το Πασχαλινό τραπέζι, μαγιρέψαμε για δεκαπέντε (α, ρε Έλληνες, είμαστε unpectable) ήρθαν: ένας! Όλοι οι άλλοι ήρθαν το απόγευμα φαγωμένοι.

Ατάκα της εβδομάδας: Δεν έπρεπε να πάρουμε δέκα κιλά αρνί αλλά δέκα κιλά παγωτό – μπαμπάς

Συμπέρασμα: Πέρασαν αυτοί καλά. Α ναι και κέρδισε η Άρσεναλ και ας έχασα το παιχνίδι.

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is