Μόνο αυτό έχω να γράψω για σήμερα.
Άντε καλά... ας γράψω και τίποτε άλλο... πεινάω πολύ!
Ξέρω ότι για να ξαναμπώ σε πρόγραμμα που δεν θα παραπονιέμαι θα περάσει μια, δυο τρεις βδομάδες. Ξεκίνησα επιτέλους χτες γυμναστήριο. Τα μισά κιλά, οι μισές επαναλήψεις για να μην πιαστώ... καλά πήγε.
Ραντεβού με την Τζέιν για καφέ στο Άρωμα μετά. Με είπε καραγκιόζη γιατί εγώ της είχα πει ότι θα πήγαινα Αθήνα (;) και γι αυτό δεν μου είπε για το μπάντζι. Δεν με έχουν ξαναπεί Καραγκιόζη, μοναδική εμπειρία που θα πρέπει να την ζήσεις τουλάχιστον μία φορά. Πάντως έχει δίκιο, εγώ δεν θυμάμαι τι λέω μου φαίνεται. Θα καταλήξω σαν τον ήρωα του Memento (http://www.cine.gr/film.asp?id=2005&session-id=09e3c353917dfcfe2da494cc29457bf4) χωρίς μνήμη να πρέπει να γράφω πάνω στο σώμα μου με τατουάζ αυτά που λέω… ίσως γι αυτό να γράφω κι εδώ
Βράδυ σινεμά. Κυρίαρχος του Παιχνιδιού με Νίκολας Κέιτζ. Βγήκα από τον κινηματογράφο προβληματισμένος και αμίλητος. Ήταν η ηθοποιοία του Κέιτζ, οι σκληρές αλήθειες και η ωμή βία... βγήκα από την αίθουσα με μια πίκρα και θλίψη. Δεν πήγα με τους υπόλοιπους στο Απών για ποτό, είχα μαυρίσει.
Στο δρόμο καθώς έφευγα ένας άνθρωπος ήταν στο δρόμο ξαπλωμένος και σφάδαζε στον πόνο, ένα μηχανάκι πιο κει, ένα αυτοκίνητο σταματημένο μπροστά του και άνθρωποι στα τηλέφωνα. Δεν σταμάτησα, είχε αρκετό κόσμο ήδη αλλά η εικόνα του τραυματισμένου στο δρόμο με βύθισε περισσότερο στην θλίψη μου. Γύρισα πίσω στο παγωμένο μου σπίτι, το κλιματιστικό αποφάσισε να μου ρίχνει τις ασφάλειες όποτε το βάλω μπροστά. Δεν έχω αρμόνιο να παίξω μουσική γιατί είναι για σέρβις. Τα νεύρα μου σαν την βρεγμένη μου πετσέτα που ξέχασα έξω κρεμασμένη και τώρα την είχε αγκαλιάσει η απροσκάλεστη βροχή. Κάτσε έξω να γίνεις μούσκεμα, της μουρμούρισα και πήγα για ύπνο.
Πεινάω
Άντε καλά... ας γράψω και τίποτε άλλο... πεινάω πολύ!
Ξέρω ότι για να ξαναμπώ σε πρόγραμμα που δεν θα παραπονιέμαι θα περάσει μια, δυο τρεις βδομάδες. Ξεκίνησα επιτέλους χτες γυμναστήριο. Τα μισά κιλά, οι μισές επαναλήψεις για να μην πιαστώ... καλά πήγε.
Ραντεβού με την Τζέιν για καφέ στο Άρωμα μετά. Με είπε καραγκιόζη γιατί εγώ της είχα πει ότι θα πήγαινα Αθήνα (;) και γι αυτό δεν μου είπε για το μπάντζι. Δεν με έχουν ξαναπεί Καραγκιόζη, μοναδική εμπειρία που θα πρέπει να την ζήσεις τουλάχιστον μία φορά. Πάντως έχει δίκιο, εγώ δεν θυμάμαι τι λέω μου φαίνεται. Θα καταλήξω σαν τον ήρωα του Memento (http://www.cine.gr/film.asp?id=2005&session-id=09e3c353917dfcfe2da494cc29457bf4) χωρίς μνήμη να πρέπει να γράφω πάνω στο σώμα μου με τατουάζ αυτά που λέω… ίσως γι αυτό να γράφω κι εδώ
Βράδυ σινεμά. Κυρίαρχος του Παιχνιδιού με Νίκολας Κέιτζ. Βγήκα από τον κινηματογράφο προβληματισμένος και αμίλητος. Ήταν η ηθοποιοία του Κέιτζ, οι σκληρές αλήθειες και η ωμή βία... βγήκα από την αίθουσα με μια πίκρα και θλίψη. Δεν πήγα με τους υπόλοιπους στο Απών για ποτό, είχα μαυρίσει.
Στο δρόμο καθώς έφευγα ένας άνθρωπος ήταν στο δρόμο ξαπλωμένος και σφάδαζε στον πόνο, ένα μηχανάκι πιο κει, ένα αυτοκίνητο σταματημένο μπροστά του και άνθρωποι στα τηλέφωνα. Δεν σταμάτησα, είχε αρκετό κόσμο ήδη αλλά η εικόνα του τραυματισμένου στο δρόμο με βύθισε περισσότερο στην θλίψη μου. Γύρισα πίσω στο παγωμένο μου σπίτι, το κλιματιστικό αποφάσισε να μου ρίχνει τις ασφάλειες όποτε το βάλω μπροστά. Δεν έχω αρμόνιο να παίξω μουσική γιατί είναι για σέρβις. Τα νεύρα μου σαν την βρεγμένη μου πετσέτα που ξέχασα έξω κρεμασμένη και τώρα την είχε αγκαλιάσει η απροσκάλεστη βροχή. Κάτσε έξω να γίνεις μούσκεμα, της μουρμούρισα και πήγα για ύπνο.
Πεινάω
No comments:
Post a Comment