Pages

Jan 25, 2012

In Time

Το 2161, το χρήμα έχει εξαφανιστεί και την θέση του έχει πάρει ο χρόνος. Οι άνθρωποι γερνούν μέχρι τα εικοσιπέντε και ύστερα έχουν την ίδια φυσική παρουσία μέχρι να πεθάνουν. Τότε αρχίζει και λειτουργεί το ενσωματωμένο ρολόι στο χέρι τους, που αρχικά τους δίνει ένα χρόνο ζωής. Έτσι, είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν για να κερδίζουν έξτρα χρόνο, που όμως ξοδεύουν για να αγοράσουν τροφή, για να επιβιβαστούν στο λεωφορείο, για να πληρώσουν τα χρέη. Στο γκέτο, τα ρολόγια σταματούν διαρκώς, αφού οι κάτοικοί του συνήθως δεν έχουν περισσότερη από μια μέρα για να ξοδέψουν. Στις πλούσιες συνοικίες πάλι, οι άνθρωποι έχουν πάνω από χίλια χρόνια ο καθένας, διατηρώντας την δυνατότητα να ζήσουν για πάντα.

Όταν κάτι είναι εύστοχο, δε πα να 'ναι αδέξιο και βολεμένο, τότε δεν μπορεί παρά να σου 'μιλήσει'. Ο Andrew Niccol κάνει την δική του κριτική στο υπάρχον σύστημα, μέσω της επιστημονικής φαντασίας, και στην συνωμοσία εναντίον του ανθρώπου, που θέλει τους έχοντες και κατέχοντες να επιβιώνουν εις βάρος των φτωχών και αδύναμων. Η ιδέα της αντικατάστασης του χρήματος με τον χρόνο είναι ευφυέστατη, αφού ούτως ή άλλως "ο χρόνος είναι χρήμα". Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και συνήθως σπαταλιέται σε ανούσια πράγματα. Όμως το tagline της ταινίας το λέει καθαρά: "Μια μέρα είναι αρκετή". Πώς θα σαν φαινόταν εάν ζούσατε την κάθε σας μέρα σαν να είναι η τελευταία σας; Και πώς θα σας φαινόταν εάν ζούσατε για πάντα; Η θνησιμότητα στον άνθρωπο είναι συνώνυμη της ύπαρξης. Χωρίς αυτήν, η εξέλιξη δεν θα υπήρχε και όλοι θα βρισκόμασταν εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα ή μια κατάσταση, που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στάσιμη. Αν όμως το σήμερα είναι το μόνο που έχουμε, τότε η δημιουργία είναι αναπόφευκτη.


Δεν ξέρω αν φταίει η παρουσία του εξαιρετικού, για άλλη μια φορά, Cillian Murphy ή αν όντως φέρνει κάπως, αλλά η ταινία μου θύμισε το «Inception», με τα διαφορετικά επίπεδα και την έντονη αντίστροφη μέτρηση. Ο Andrew Niccol πάντως δεν ξεφεύγει πολύ από το μενού του «Gattaca» και μας χαρίζει μια ταινία, όσον αφορά στην αλλαγή του συστήματος και την ανατροπή των κανόνων, παρόμοια με το «The Adjustment Bureau» του George Nolfi. Η αλήθεια είναι πως το «In Time» υστερεί σε ποιοτική διάρκεια, έχοντας νεκρά διαστήματα και βολικές μεταβάσεις από την μια σκηνή στην άλλη. Η αδεξιότητά του ορισμένες φορές είναι τόσο μεγάλη, που βρίσκεσαι στο τσακ να χάσεις το ενδιαφέρον σου. Όμως η ιστορία δεν σε αφήνει. Είναι και η εποχή βλέπεις...

τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από την κριτική της ταινίας του Πέτρου Καλογερά στο cinemanews.gr με εκφράζει απόλυτα αλλά επειδή ο Πέτρος αναλύει ολόκληρη την ταινία, δεν ήθελα να σας το χαλάσω. Αν παρόλα αυτά θέλετε να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική μπορείτε να την βρείτε εδώ

Το κορίτσι: Amanda Seyfried
Που έχετε δει ξανά αυτά τα μάτια; Ναι, ναι απλά με ξανθιές μπούκλες να τραγουδάει Mama Mia. Και όχι μόνο: Κακά Κορίτσια, Εννέα Ζωές, Άλφα Ντογκ, Κοκκινοσκουφίτσα η τραγουδοποιός - ηθοποιός και παιδί μοντέλο Αμάντα αφήνει σταθερά το στίγμα της στην βιομηχανία της διασκέδασης. Στην ταινία υποδύεται το κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο το οποίο βρίσκει την ευκαιρία να επαναστατήσει μαζί με τον ήδη κυνηγημένο και επικηρυγμένο Will Salas (Justin Timberlake)



  Βαθμός: 3,5/5

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is