Αλγερινός σε κάδο ανακύκλωσης

- Που είναι ρεεεεε!
Μία ομάδα νεαρών πέρασε από μπροστά μας καθώς σταματούσα το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι μας χτες αργά το βράδυ.
- Που είσαι Πακιστανεεεε, ούρλιαξε ο ένας. Η Τζέιν είχε μείνει κόκκαλο να κοιτάζει τους νεαρούς να τρέχουν πάνω κάτω τον δρόμο. Την τράβηξα απότομα. Εκείνη σαστισμένη δεν είχε καταλάβει τι συνέβη. Έτρεξε πάνω και βγήκε στο μπαλκόνι να παρακολουθήσει την εξέλιξη αυτής της περίεργης ιστορίας. Στο βάθος ακούγονταν περιπολικά.
- Απο που είσαι ρεεεεε, ούρλιαξε κάποιος.
- Αλγερία, απάντησε μία τρομαγμένη φωνή
-Και τι κάνεις εδώ; Γιατί δεν γυρνάς πίσω στην πατρίδα σου ρεεεε, ούρλιαξε η ίδια φωνή. Αυτός μαζί με έναν άλλον τον άρπαξαν και τον πέταξαν μέσα στον κάδο της ανακύκλωσης.
- Μείνε εκεί μέσα ρεεεεε, εκεί σου αξίζει να είσαι, συνέχιζε να φωνάζει ο ίδιος. Οι άλλοι έφυγαν προς τα κάτω ψάχνωντας τον άλλον. Ο Αλγερινός δεν κουνούσε από τον ντενεκέ. Ρε φίλε βγες από εκει μέσα, έρχεται η αστυνομία, μην σε βρει εκεί, του έλεγαν οι γείτονες που είχαν ξεσηκωθεί από την φασαρία. Τίποτα αυτός, δεν το κουνούσε από τον κάδο.

Δεν ξέρω που πάει το πράγμα αλλά αυτή η οικονομική και ψυχολογική καταπίεση που μας υποβάλουν καθημερινά έχει περίεργα ξεσπάσματα. Ελπίζω να μην χειροτερέψουν τα πράγματα.