Από το Σάββατο με ταλαιπωρεί ο σβέρκος μου. Χτες έφτασε στο απροχώρητο. Ότι κίνηση και να έκανα δημιουργούσε αφόρητο πόνο. Ακόμα και ακίνητος πονούσα. Η καλή μου επ ουδέν λόγο να πάμε για χορό. Μετά από εντριβές με θερμαντικές κρέμες και ένα μεσουλιντ άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα.
Χτες πήγαμε στο κινέζικο για φαγητό. Όχι στο αγαπημένο μας (chin-chin) αλλά στο Golden Wok. Το φαγητό δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και ήταν και κατά 20€ ακριβότερο από το δικό μας. Δεν ξαν’ αλλάζω Κινέζικο και ας κάνει το τηγανητό ρύζι με μπάρμπαμπεν.
Το πρωί δεν πήγα τάι-τσι, εν μέρη με πονούσε ακόμα ο αυχένας μου και ήθελα να τον προστατέψω, από την άλλη ξύπνησα με ένα όνειρο που με έκανε να κλαίω με λυγμούς. Ήμουν ξαπλωμένος με την καλή μου στο κρεβάτι μας, γέροι, στα τελευταία μας πιασμένοι χέρι χέρι και ενώ ήταν οι τελευταίες ας στιγμές δεν θέλαμε ο ένας ένας να αφήσει το άλλο. Δεν ξέρω, ήταν τόσο δυνατή η στιγμή που ακόμα και τώρα που το γράφω βουρκώνω.
Την αγαπώ τόσο μα τόσο πολύ δεν ξέρω πως θα ζήσω χωρίς αυτήν πλέον. Την Δευτέρα κατεβαίνει ο πατέρας μου να γνωριστούν με τους δικούς της κι έτσι τα πράγματα αρχίζουν σιγά σιγά να μπαίνουν στην θέση τους. Οπότε όσες με θέλατε λυπάμαι, ατυχήσατε! :-)
Βρέχει, είναι καιρός για μέσα, για σκεπάσματα, για την φωνή της Krall στο στερεο, για ζεστό καφέ, για κουβεντούλα.
Διανύουμε τις τελευταίες μέρες του χρόνου κι ενώ μας πιάνει η ανασφάλεια μας για το μέλλον, αρχίζουμε την κριτική μας για το έτος που πέρασε, φοβόμαστε για το τι μας κρύβει το μέλλον, ξέρουμε ότι ο Ήλιος είναι εκεί, πάνω από τα σύννεφα, και λάμπει, όπως κάθε μέρα, και είναι στο χέρι μας να τον έχουμε και στην καρδιά μας.
2 comments:
=) τι ωράιο όνειρο!! μάλλον έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι σε ντάντεψε ε;
εύχομαι η αγάπη αυτή να κρα΄τησει αν όχι για πάντα, τουλάχιστον και για τους δυο το ίδιο... ώστε να μην πικραθεί κανείς.. καλές γιορτές =))
Είσαι ίσως το μόνο άτομο που ξέρω που ζει την αγάπη όπως πολλοί νομίζουμε ότι υπάρχει μόνο στη σφαίρα του ιδεατού. Το αξίζεις και με το παραπάνω.
Post a Comment