Pages

Oct 31, 2007

Ελ Γκρέκο - Πινελιές στην μεγάλη οθόνη

Η αλήθεια είναι πήγα να δω ένα έπος. Η μουσική του Vaggelis αυτό προμήνυε. Ένας κόμπος έδεσε στο στομάχι μου όταν είδα το σταυρό μπροστά στο όνομα του αγαπημένου Σωτήρη Μουστάκα.

Η μουσική του Λουδοβίκου, οι κοντιλιές του Ψαραντώνη και η καλύτερη σκηνή του πρώτου μέρους με τον Λαζόπουλο να αδειάζει το πουγκί του και να το γεμίζει με χώμα από την Κρήτη για να πάρει μαζί του στην Βενετία.

Ο Σωτήρης ως Τιτσιάνο γέμιζε την οθόνη για τα τρία λεπτά που εμφανίζεται με το εκρηκτικό του γέλιο και την διαπεραστική του ματιά.

Πολύ όμορφα χρώματα, εκπληκτική μουσική από τον Παπαθανασίου, καλή φωτογραφία δύο συγκινητικές στιγμές με τον Λαζόπουλο στον πρώτο δραματικό ρόλο που μου άρεσε.

Ο άσημος Nick Ashdon έπεξε πολύ όμορφα και ήταν η έκπληξη της ταινίας, όσο για τον λόγο που το μεγαλύτερο μέρος του αντρικού πληθυσμού πήγε να δει την ταινία, η Δήμητρα Ματσούκα ήταν πάρα πολύ καλή.

Γενικά η ταινία μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Από την μία έλειπε κάτι. Έλειπε το πάθος από την ζωγραφική, έλειπαν οι εκρηκτικές πινελιές του ζωγράφου. Το σενάριο άφηνε πολλά κενά στην ζωή του Ελ Γκρέκο. Δεν απέδωσε τον χαρακτήρα του ως γυναικά, είχε πολλά δραματικά στοιχεία για τα οποία δεν υπάρχουν πηγές.

Άλλες ταινίες αυτής της κατηγορίας όπως το Πόλακ και το Πικάσο ήταν σαφώς καλύτερες και απέδωσαν καλύτερα την ψυχοσύνθεση και το μυαλό του ζωγράφου. Ναι νομίζω ότι αυτό δεν απέδωσε η ταινία. Το μυαλό του Ελ Γκρέκο και τι γινόταν μέσα σε αυτό.

Δεν είναι από τις ταινίες που θα δω δεύτερη φορά πάντως.

3,5/5



Το τρέιλερ της ταινίας

1 comment:

Andreas said...

2,5/5 μόνο και μόνο για την μουσική του Vangelis... Όσο για τον κόμπο στο στομάχι με τον σταυρό μια από τα ίδια και σε εμένα... Μου φάνηκε πολύ "αργή" η ταινία και κουραστική σε κάποια σημεία...

A wise saying

Home is where your heart is