Σήμερα είναι Δευτέρα... για μένα. Χτες είχα βάλει το κινητό στο αθόρυβο και τις περισσότερες φορές δεν το σήκωνα. Είναι δύσκολο από ένα τριήμερο ταξίδι στ' αστέρια να βρεθείς ξανά πίσω στην Γη.
Περάσαμε όμορφα, ένα επιστημονικό συνέδριο από ερασιτέχνες αστρονόμους είναι μια εκπληκτική εμπειρία. Σε δύο χρόνια πάλι στην Αλεξανδρούπολη.
Το κακό ήταν ότι δεν είχα πολύ χρόνο να ασχοληθώ με το μωρό μου... όχι το τηλεσκόπιο, το άλλο μωρό. Ήρθαν έτσι τα πράγματα που έπρεπε να μείνουμε σε χωριστά δωμάτια. Μου έλειψε πολύ τρεις μέρες και την έπεισα όταν γυρίσαμε Κυριακή βράδυ να μείνει μαζί μου και να επιστρέψει το πρωί, όπως κι έγινε.
Ήταν απίστευτα κουρασμένη. Το πρωί καταχτυπούσε το κουδούνι ο Τσε. Άνοιξα την πόρτα αλλά δεν είχα ξυπνήσει ακόμα. Μπήκε μέσα σαν το σίφουνα, μιλούσε δυνατά για τις εξελίξεις με τα ποδήλατα, ωχ πάει ξύπνησες το μωρό μου...
Έφτιαξα καφέ αλλά ξέχασα να βάλω ζάχαρη. Μετά την πρώτη γουλιά ότι μου έλεγε ο Τσε ακουγόταν πιο καθαρά. Είχα επανέλθει πλήρως. Έφυγε 15 λεπτά αργότερα μαζί με τον σίφουνα που είχε φέρει μαζί του. Πήγα στην κρεβατοκάμαρα. Κοιμόταν ακόμα, δεν είχε καταλάβει τίποτα. Ξύπνησε κατά τις 12, ήπιαμε καφέ και επιστρέψαμε στην καθημερινότητα μας, εκείνη δηλαδή γιατί εγώ ακόμα έλειπα στην Πάτρα.
No comments:
Post a Comment