Γεια σου Σωτήρη

όχι, δεν σου γράφω για να σε αποχαιρετήσω, δεν με γνωρίζεις κι εκεί που μας μάλλον δεν πρόκειται να διαβάσεις και αυτές τις λίγες γραμμές που σου γράφω. Μου έκανες παρέα πολλά χρόνια, με έκανες να γελάσω στην τηλεόραση, να δακρύσω στο θέατρο, να προβληματιστώ με τις συνεντεύξεις σου στο ραδιόφωνο.

Θυμάμαι που είχαμε έρθε να σε δούμε σε μια επιθεώρηση με τον αείμνηστο τον Νίκο Ρίζο στην τελευταία του επιθεώρηση, τον Καπετάνιο και τον Ρώμα. Από την άκρη της σκηνής εξέχει μια μύτη... ο κόσμος αρχίζει να γελάει, η μύτη μεγαλώνει και λίγο λίγο το πρόσωπο σου. Βγαίνεις στην σκηνή Σιρανό ντε Μπερζεράκ. Δεν λες κουβέντα, κοιτάς τον κόσμο ο οποίος γελάει. Κάνεις κάτι γκριμάτσες με την μύτη και έχουν πέσει όλοι από τις καρέκλες, συνεχίζεις αμίλητος... Δεν ξέρω πολλούς ηθοποιούς που μπορούν να το κάνουν αυτό αλλά θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστη η σκηνή.

Δεν ήξερα πολλά πράγματα για σένα. Δεν ήξερα ότι γεννήθηκες στην Κύπρο, ότι αγαπάς την Ελλάδα τόσο μα τόσο πολύ, ότι έπαιξες στον Ζορμπά, ότι έπασχες από καρκίνο και ενώ έτρεμες από τον πόνο ήσουν εκεί, στην σκηνή.

Ο Λαζόπουλος στην εκπομπή του τραγουδούσε το Ηθοποιός σημαίνει φως αφιερωμένο σε σένα και με πήραν τα κλάματα, σου ταιριάζει τόσο πολύ το φως που δεν μπορώ να φανταστώ που αλλού μπορεί να έχεις πάει τώρα.

Δεν σου γράφω αυτές τις στιγμές για να σε αποχαιρετήσω αλλά για να σε καλωσορίσω, να σου πω ότι μόλις άρχισα να σε γνωρίζω όπως θα ήθελα να σε γνωρίσουν και τα μελλοντικά παιδιά μου που θα βλέπουν τις ταινίες σου στο youtube, dvd ή όποιο άλλο μέσο θα έχει βγει μέχρι τότε.

Θα τελειώσω εδώ με τους υπέροχους στίχους του Μάνου Χατζιδάκι, έτσι απλά για να μην ξεχνάς εκεί που είσαι πόσο σημαντικός είσαι για όλους μας και πόσο μας λείπεις ήδη.

Ηθοποιός σημαίνει φως
κι είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός

Μίλησε, κλαις; Όχι δε λες
Μήπως πεινάς; Και τι να φας
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας

Σ’ αναζητώ στο χώρο αυτό
γιατί είμαι ’γω πολύ μικρός και θλιβερός, ηθοποιός

Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο
Σαν καλαμιά θα σ’ αρνηθώ

Θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ’ άσπρο πανί, κι έλα πουλί, άσπρο πουλί
που θα καλεί τ’ άλλο πουλί, το μαύρο πουλί
Παρηγοριά μες στην καρδιά
Υπομονή, αχ πώς πονεί
Κι ύστερα λες για δυο τρελές που μ’ αγαπούν
γιατί σιωπούν, γιατί σιωπούν

Έλα στο φως, παίζω, θα δεις
Είμαι σοφός, μην απορείς, έλα στο φως, παίζω θα δεις
Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς

Ηθοποιός, είτε μωρός
είτε σοφός είμαι κι εγώ
Καθώς κι εσύ είσαι παιδί
που καρτερεί κάτι να δει

Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ’ την ψυχή ως την ψυχή
Πιες το κρασί στάλα χρυσή
απ’ την ψυχή ως την ψυχή
Ως την ψυχή
Ως την ψυχή