Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω να γράφω γι αυτή τη καταπληκτική ταινία. Ξέρω ότι τα 2/3 βγήκαμε έξω με χαρτομάντιλα στα χέρια και μάτια κόκκινα. Η Marion Cotillard σε εκτέλεση που μπορεί να της δώσει το Όσκαρ, ξεχνάς ότι είναι η ηθοποιός και ότι μπροστά σου βλέπεις την ίδια την Edith να παίζει τον εαυτό της.
Οι σκηνές του παρελθόντος και του μέλλοντος συναντιούνται στο παρόν της Edith όταν δέχεται το μεγαλύτερο ίσως πλήγμα της ζωής της.
Το "Non, je ne regrette rien " το οποίο ήταν και το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε το θεωρούσα ένα όμορφο γαλλικό τραγούδι. Τώρα με φέρνει στα όρια να δακρύσω ξανά.
5/5
"Non, je ne regrette rien" (1960)
Non, rien de rien
Non, je ne regrette rien
Ni le bien qu'on m'a fait
Ni le mal... tout ça m'est bien égal !
Non, rien de rien
Non, je ne regrette rien
C'est payé, balayé,
Oublié... je me fous du passé !
Avec mes souvenirs
J'ai allumé le feu
Mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux
Balayés les amours
Avec leurs trémolos
Balayés pour toujours
Je repars à zéro
Non, rien de rien
Non, je ne regrette rien
Ni le bien qu'on m'a fait
Ni le mal... tout ça m'est bien égal
Non, rien de rien
Non, je ne regrette rien
Car ma vie, car mes joies
Aujourd'hui, ça commence avec toi !
2 comments:
Φοβερό το βιντεάκι Χρήστο. Είναι συγκλονιστική η Πιάφ. Ήταν σαν να τραγουδούσε μόνο για τον εαυτό της, σαν να αναμετριόταν με ολόκληρη τη ζωή της μέσα από το τραγούδι αυτό. Σε κάνει να νιώθεις τον σπαραγμό της χωρίς να έχεις καν την εντύπωση πως σου απευθύνεται.
Απλά αυτή η ταινία μου τσάκισε το σύπμαν. Ήμουν που δεν ήμουν καλά ήρθε και έδεσε. Για δυο ημέρες δεν μιλούσα σε κανέναν.
Post a Comment