Μια εβδομάδα σιγής

...
...
...
...
... ... ...
... ... ...
... ... ... ... ...
... ... ... ... ...
... χμμμμ πως να ξεκινήσεις να γράφεις μετά από τόσες μέρες αποχής; οι τελείες προφανώς ήταν για το ζέσταμα. Μόλις συνειδητοποίησα ότι έχει περάσει μια εβδομάδα από την τελευταία καταχώρηση. Έχει αλλάξει λίγο η κατάσταση στην δουλειά οπότε δεν έχω τον ελεύθερο χρόνο που είχα μέχρι τώρα.

Την Τρίτη μια καθηγήτρια μου αποφάσισε να μην έρθει στην δουλειά, αλλά ούτε και να με ενημερώσει. Αυτό έγινε και την Τετάρτη και την Πέμπτη... μέχρι την Δευτέρα που κατάφερα να τις αποσπάσω περίπου 10 λέξεις από το τηλέφωνο μα και πάλι δεν έβγαλα νόημα για τον λόγο αποχώρησης της. Ως επαγγελματίας το να με κρεμάσει και να αφήσει τις τάξεις της προειδοποίηση, χωρίς να παραδώσει βαθμούς και ύλη δείχνει απλά γαϊδουριά. Ο λόγος που είμαι πολύ στεναχωρημένος γιατί είμαστε 10 χρόνια φίλοι και δικαιούμαι μια οποιαδήποτε απάντηση. Την είχα για ντόμπρο άνθρωπο που δεν φοβάται να σου πει κατάμουτρα τα χείριστα... τώρα τι έγινε, όσο καταλαβαίνετε εσείς άλλο τόσο κι εγώ.

Έτσι εκεί που είχα ελεύθερες ώρες για να μπορώ να καλύπτω τις καθηγήτριες σε περίπτωση ανάγκης τώρα βρέθηκα με φουλ πρόγραμμα 2.30 - 8.30 το οποίο επηρεάζει και την υπόλοιπη ζωή μου. Σταμάτησα το τάι-τσι, έχω πάει μια φορά ολόκληρο το Μάρτιο, και για να καλύψω τις απαιτήσεις των υπολοίπων δραστηριοτήτων μου πρέπει να ξενυχτάω, όπως χτες που χου που έφυγα ξημερώματα από το γραφείο για να βγάλω βαθμούς μηνός.

Τώρα που γράφω, το ένα τμήμα βλέπει ταινία στα πλαίσια των Πασχαλινών εκδηλώσεων και το άλλο κάνει Αγγλικά με υπολογιστές οπότε δουλεύουν ήσυχα στο computer room. Ευτυχώς σε μερικές μέρες κλείνουμε για Πάσχα.