Είναι όμορφο να ξεκινάς την μέρα σου με ένα φιλί

Το γεγονός είναι ότι μου λείπει. Όσες ώρες και να την έχω δίπλα μου ποτέ δεν είναι αρκετές. Δεν την χορταίνω... την έχω φωτογραφία στο κινητό, στον υπολογιστή... στο γραφείο, στην εξοχή :-)

Χτες το βράδι της ζήτησα να την πήγαινα εγώ στο Πολυτεχνείο το πρωί και δεν αρνήθηκε. Το βράδι γύρισα σπίτι και βρήκα την μηλόπιτα που μου είχε τάξει με ένα γράμμα της. Μου αρέσει αυτός ο τρόπος επικοινωνίας. Έχουμε ανταλλάξει αρκετά γράμματα, τα φυλάω όλα στο συρτάρι μου, τα λατρεύω, τα έχω διαβάσει πολλές φορές.

Το πρωί ξύπνησα... μάλλον πετάχτηκα όρθιος από τις 7. Είχα κέφι και προσμονή που θα την συναντούσα. Στο δρόμο κίνηση, μποτιλιάρισμα, δεν με ένοιαζε, ήταν εκεί δίπλα μου, σχολιάζαμε τους πρωινούς εκφωνητές στον BEST, γελάγαμε με τις χαζομάρες που έλεγαν, και ξαφνικά βάζουν τον Πουφ του Ρακιτζή και άρχισαν οι πλάκες...

- ο Μπουφ;
-όχι πουφ
και καλά στα σοκάκια της Ύδρας την ψάχνει, πόσο μεγάλη είναι η Ύδρα για να την χάσει ... και άλλα τέτοια.

Μέχρι να το καταλάβουμε είχαμε φτάσει στην πύλη του Πολυτεχνείου. Με αποχαιρέτησε με ένα φιλί. Δέκα λεπτά αργότερα μπήκα στο γραφείο του Συλλόγου.

-Γιατί χαμογελάς έτσι; Με ρώτησε η γραμματέας
-ε;
-άσε τίποτα...

έβαλα μια κούπα καφέ και έκατσα στην θέση μου να κάνω την οικονομική ενημέρωση.

Τελικά είναι όμορφο να ξεκινάς την μέρα σου με ένα φιλί

Μιχάλης Ρακιντζής - Εγώ και ο Πουφ