Weekend-end

Σου-Κου τέλος. Η σημερινή μέρα ξεκίνησε αρκετά επεισοδιακά όπως αρμόζει σε μια Δευτέρα άλλωστε.

Το κουδούνι χτυπούσε επίμονα... κοίταξα το ρολόι, 08:04... λες να είναι η καλή μου και να ήρθε να μου κάνει έκπληξη; Έβαλα το παντελόνι της φόρμας και παραπατώντας πήγα να ανοίξω την πόρτα. Αντί για την καλή μου απέναντι μου στεκόταν μια νεαρή αλλοδαπή με καταπράσινα μάτια και ένα χαρτάκι στο χέρι.

-Κυρία Ειρήνη; Τα σπαστά της Ελληνικά το τράβηγμα στα φωνήεντα και το βαρύ κάπα πρόδιδαν Ρωσίδα.
- Δεν μένει καμία κυρία Ειρήνη εδώ... ξανακοίταξε το χαρτί που κρατούσε
- Μαργκουνίου 67 ντεν είναι εντώ;
-Όχι Μανουσογιαννάκιδων 67 είναι εδώ. Η Μαργουνίου είναι παράλληλη... δεν καταλάβαινε... τις πήρα το χαρτί έφερα ένα μολύβι και της έκανα το σχέδιο.
-ααα, εφκαριστώ, συγγνώμη...
... εφκαριστεί αυτή, έχασα τον ύπνο μου εγώ.

Σήμερα όλα τα τμήματα γράφουν επαναληπτικά τεστ οπότε βρήκα το χρόνο να διαβάσω λίγο, να ετοιμάσω το πρόγραμμα για τα κείμενα για τις ποδηλατικές ομάδες... και να φάω επιτέλους σαν άνθρωπος μια φορά για μεσημέρι στο κενό μου.

Αύριο Τρίτη ε;... ουφ!