Με 140 και τις προπέλες στην τσίτα

- Ντρρριν (κάπου στο βάθος ακουγόταν ένα ντριν, το οποίο κάλπαζε προς τα αυτιά μου γιατί γινόταν όλο δυνατότερο) Οι πληροφορίες ήταν πολλές για τόσο λίγο χρονικό διάστημα με το μυαλό μου να δουλεύει στο ρελαντί δενθαερθωγιαμαθημαριχνεικαρεκλες.
...
...
όπα! Τι ώρα είναι;... 8:45

ΟΚΤΩ ΚΑΙ ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΕ!!!! ΑΑΑΑΑ!
-που είσαι;
-Σπίτι στο κρεβάτι, πρέπει να είμαι στις Βρύσες σε 15 λεπτά;
-Καλή τύχη. κλικ.

Σε 4 λεπτά είχα ντυθεί, άρπαζα βιβλία, κλειδιά, πορτοφόλι και έμπαινα στο αυτοκίνητο. Η αδρεναλίνη στα ύψη, βγαίνω Εθνική και πατάω το γκάζι τέρμα, 110, 120, 130, 140 , 150, μια χαρά θα είμαι στις Βρύσες σε 11 λεπτά ακριβώς, μικρό το κακό. Λίγο πριν το Καλάμι μεγάλη ουρά αυτοκινήτων, τρελή βροχή, μέση ωριάια 50χμ/ω. Ξεκινάω προσπεράσεις (χωρίς καφέ... ένα καφέ ρε @#$%%%!), λίγο μετά τις Καλύβες ελευθερώνομαι και πατάω γκάζι. Στα 100 άρχισα να πατινάρω με τα νερά στο δρόμο.

Πατάω το ειδικό κουμπί του Agilamobile, σηκώνεται το πίσω φτερό και ενεργοποιούνται οι προπέλες, σταθεροποιείται το αυτοκίνητο και κινούμε με 120. Στους Άγιους Πάντες συναντάω ένα τσιτωμένο Οπελ Άστρα, γνωστές πινακίδες, πάει γρήγορα, προσπερνάει όποιον βρίσκει, κολλημένος πίσω του, δεν μπορώ να τον περάσω γιατί κινείτε στο ψυχολογικό όριο των 130 που να βρει τέτοια ιπποδύναμη το Ατζιλάκι; και να ρίχνει καναπέδες ΣΑΤΟ. Τρίτη σκάλα στους υαλοκαθαριστήρες, οι προπέλες να δουλεύουν στο φουλ

Χτυπάει το τηλέφωνο. Πατάω το κουμπί του χαντσφρί.
-Έλααααα...
-Μην μου πεις ότι εσύ είσαι μπροστά μου
-Έτσι όπως πας με τον κουβά σου θα καταλήξεις σε κανά ποταμό
-Αυτό το λες ως φίλος η ως φαναρτζής; (γελάει) Σκάσε και πάτα το λίγο έχω αργήσει για μάθημα...κλικ

Έφτασα Βρύσες με 9 λεπτά καθυστέρηση, μόλις που έφτανε η πρώτη μου μαθήτρια. Μάζεψα τις προπέλες και σταμάτησα έξω από το σχολείο. Το καπό της μηχανής κάπνιζε καθώς η δυνατή βροχή έπεφτε με θόρυβο πάνω του