Η τούρτα

Ό τίτλος απλός, όπως και ο θάνατος της άλλωστε. Ποια γεγονότα όμως μας οδήγησαν στην σύντομη μα τραγική στιγμή της 13 Ιανουαρίου 2007;

Δεν γνωρίζουμε πολλά για την τούρτα πέρα ότι ήταν μια σοκολατίνα και η οποία είχε τοποθετηθεί πριν αρκετές μέρες στην βιτρίνα-ψυγείο του συγκεκριμένου ζαχαροπλαστείου και μάλλον σήμερα θα κατέληγε όπως και κάποιες άλλες συναδέλφησές της στα αζήτητα. Από τον βέβαιο θάνατο της ήρθαν να την γλυτώσουν δύο αλαφιασμένες αγχώδεις γυναίκες οι οποίες θα έλεγε κανείς από την ταχύτητα που μπήκαν στο ζαχαροπλαστείο πρέπει να βιάζονταν αρκετά.

Αν η τούρτα είχε συναισθήματα τότε θα ένιωθε μια μεγάλη απογοήτευση ακούγοντας την πιο κοντή από τις δύο γυναίκες να ρωτάει την πωλήτρια.

“Γεια σας, μήπως έχετε βασιλόπιτα;”

Ήταν το τρίτο ζαχαροπλαστείο στο οποίο η εύρεση βασιλόπιτας άρχισε να παίρνει διαστάσεις εύρεσης του Ιερού Δισκοπότηρου. Η πωλήτρια κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Τα μεγάλα μαύρα μάτια της πιο ψηλής σταμάτησαν πάνω στην τούρτα της ιστορίας μας. Ένας γλόμπος όπως αυτούς που βλέπουμε στα Μίκι Μάους άναψε πάνω από το κεφάλι της

“Αφού δεν βρίσκουμε βασιλόπιττα δεν παίρνουμε αυτή την τούρτα και να βάλουμε εμείς το φλουρί μέσα;”

Έτσι, ο κρυφός πόθος για σοκολάτα της γυναίκας οδήγησε την τούρτα μας από το παγωμένο ψυγείο στο ζεστό αυτοκίνητο της. Όπως όλα έδειχναν μέχρι εκείνη την στιγμή η αρχή του τέλους της τούρτας είχε ξεκινήσει. Η μοίρα της, με την θυσία της να γλυκάνει όλους αυτούς που θα την δοκίμαζαν. Αλλά όπως γνωρίζουμε η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια, όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στις τούρτες.

Η τούρτα δεν φαγώθηκε, έγινε όμως η αιτία αστείων και πειραγμάτων εκείνο το βράδυ.

“Μα καλά πήρατε τούρτα αντί για βασιλόπιττα;”, “Μην κόψτε κομμάτι για τον Χριστό, άκουσα ότι τελευταία έχει ζάχαρο”, “Αν σου τύχει το φλουρί με το κερασάκι μαζί κερδίζεις καλύτερο δώρο”,

Έτσι η τούρτα έμεινε στο κουτί όλο το βράδυ ακούγοντας μουσική και συζητήσεις. Στο τέλος η γυναίκα που την διάλεξε την πήρε στο σπίτι του καλού της όπου παρέμεινε πάνω στο τραπέζι για αρκετή ώρα καθώς εκείνοι φιλιόντουσαν παθιασμένα δίπλα της. Για λόγους που δεν μπορούσε να προσδιορίσει, (ε! τούρτα είναι όχι ψυχολόγος!) το ζευγάρι τσακώθηκε, έφυγαν και οι δύο και εκείνη έμεινε μέσα στο σκοτάδι να ακούει την βροχή α χτυπάει στο παράθυρο

Τρεις ώρες αργότερα εκείνος γύρισε πίσω και την έβαλε στο ψυγείο. Ούτε μια ματιά δεν της έριξε.

Το μοιραίο εκείνο Σάββατο η τούρτα απέκτησε λόγο ύπαρξης πάλι, τα γενέθλια ενός κοινού τους φίλου (του ζευγαριού, όχι της τούρτας! Για να συγκεντρωθείτε λίγο, σιγά μην βάλω και Άγιο Βασίλη σε αυτή την ιστορία)

Ο αέρας που φυσούσε με μανία εκείνο το μεσημέρι απογείωσε την τούρτα από τα χέρια του καθώς την πήγαινε στο αυτοκίνητο του, εκείνη με μια απλή περιστροφή ελευθερώθηκε από το κουτί/φυλακή που ήταν δέσμια τόσες μέρες και έπεσε με τα μούτρα σε μια κολύμπα με νερό

Εκείνος έμεινε να την κοιτάζει να αποσυντίθεται στο νερό, ¨φτου! Και θα ήθελα ένα γλυκάκι¨ σκέφτηκε

Για μέρες το παντεσπάνι έπλεε στην κολύμπα στην άκρη του δρόμου. Στον κόσμο των τουρτών όχι η ελπίδα αλλά το παντεσπάνι πεθαίνει πάντα τελευταίο.

ΤΕΛΟΣ