Οδηγώ γρήγορα στην Εθνική, έχω μάθει το δρόμο και τον βαριέμαι μετά από τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω διανύσει πάνω του. Συναντώ μπροστά μου μια πομπή αυτοκινήτων, μεγάλη, πολύ μεγάλη... κάποιοι προσπερνούσαν κάποιους, άλλοι έμεναν σταθερά και κολλημένα στα 60 χμ/ω. Ξεκίνησα να προσπερνάω όπου με έπαιρνε, μετά από λίγο η πυκνότητα των αυτοκινήτων δεν επέτρεπε τόσο προσπέραση όσο παράλληλη κίνηση.
Καλά ρε κηδεία έχουνε και πάνε έτσι; σκέφτηκα πατώντας το γκάζι. Περνούσα αμέτρητα αυτοκίνητα με καμιά 90 χμ/ω όταν επιτέλους κατάφερα να φτάσω κοντά στο πρώτο αυτοκίνητο που δημιουργούσε όλο αυτό το πρόβλημα πηγαίνοντας αργά...
...
Καλά ρε κηδεία έχουνε και πάνε έτσι; σκέφτηκα πατώντας το γκάζι. Περνούσα αμέτρητα αυτοκίνητα με καμιά 90 χμ/ω όταν επιτέλους κατάφερα να φτάσω κοντά στο πρώτο αυτοκίνητο που δημιουργούσε όλο αυτό το πρόβλημα πηγαίνοντας αργά...
...
...
ήταν μια νεκροφόρα.
No comments:
Post a Comment