Όταν τα λόγια περισσεύουν

Κανένα ηλιοβασίλεμα δεν είναι ίδιο όταν είσαι ερωτευμένος, κανένα τραγούδι δεν ακουμπάει τόσο στις χορδές της ψυχής σου όσο όταν σε κοιτάζει στα μάτια, σου χαϊδεύει στοργικά το πρόσωπο και τα μάτια της έχουν χαθεί μέσα στα δικά σου.

Και νιώθεις τόσο ερωτευμένος που δεν μπορείς να κρατηθείς, που έχεις φτάσει σε μέρη της ψυχής σου τόσο άγνωστα και καινούρια που τρέμεις, όχι από φόβο αλλά επειδή η αναζήτηση για το ιερό δισκοπότηρο σου έφτασε στο τέλος του. Και το έχεις εκεί, απέναντι σου, και τότε συνειδητοποιείς ότι αυτό δεν είναι το τέλος της αναζήτησης σου αλλά η αρχή του υπόλοιπου της ζωής σου.

Και ξέρεις ότι οι πατημασιές που θα αφήνεις στην άμμο δεν θα είναι μοναχικές, ακυβέρνητες, χαμένες. Δεν χρειάζεται να στο πει για να το πιστέψεις, θα το ακούσεις στην ανάσα της, θα το αισθανθείς στο άγγιγμα της, θα το δεις στα μάτια της, θα το γευτείς στα χείλη της.

Άφησε όλα αυτά τα οποία θέλεις να της πεις να τα νιώσει με όλες της τις αισθήσεις. Δεν διαβάζει τα λόγια σου αλλά τα μάτια σου, δεν ακούει τις λέξεις σου, τις αισθάνεται όταν σου χαϊδεύει το πρόσωπο, όταν παίζει με τα μαλλιά σου. Ακόμα και όταν κοιτάζει έξω από το παράθυρο το μυαλό της είναι σε σένα. Δεν χρειάζεται να χορεύεις κλακέτες για να την εντυπωσιάσεις, είσαι ήδη εκεί.

Όταν τα λόγια περισσεύουν γίνε η πνοή της, η αφή της, η καρδιά της, κάνε τον κόσμο ίδιο με τον παράδεισο για να δει τι βλέπουν τα μάτια σου όταν την αντικρίζουν.