Κρατούσα την Σοφία από το χέρι καθώς ανηφορίζαμε προς την Παναγιά την Χρυσοσκαλίτισα. Γελούσε και μου έσφυγγε το χέρι, με τραβούσε δεξιά, αριστερά, μιλούσε σε μένα, στα δέντρα, στον εαυτό της, τα μάτια της είχαν τόση ενέργεια που αν την κοιτούσες στα μάτια από πολύ κοντά θα σε χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα. Το μόνο πράγμα που την κρατούσε στο έδαφος ήταν αυτή η πολύ ενοχλητική βαρύτητα.
Αν είχα κάνει παιδί την ίδια χρονιά που με έκανε ο πατέρας μου θα μπορύσε να ήταν η κόρη μου αυτή που κρατούσα τώρα από το χέρι. Άφησα την Σοφία να με τραβολογάει δεξιά και αριστερά,να με κάνει να παραπατώ στα σοκάκια της Χρυσοσκαλίτισας και να αισθάνομαι έστω και για λίγο ο χαζομπαμπάς που θα ήθελα να γίνω.
No comments:
Post a Comment