Cache - Ο Κοιμισμένος

Μου βγήκε η γλώσσα να φύγω από το μάθημα Ισπανικών στην ώρα μου (εκείνη να με φορτώνει ασκήσεις και εγώ να κοιτάω το ρολόι μου - Να σου βάλω και τις μέρες της εβδομάδας και αυτά τα 15 ρήματα - Βάλε και ένα χωρίς κρεμμύδι και άσε με να φύγω!), να βρω να παρκάρω 2 τετράγωνα παρακάτω (μα πόσα αυτοκίνητα χωράει αυτή η πόλη;), να φτάσω τρέχοντας να βγάλω λαχανιασμένος εισιτήριο (πρέπει να ξεκινήσω γυμναστήριο), να περάσω πάνω από πόδια, τσάντες για να βρεθώ δίπλα στην Τζέιν ( -Τι έχασα; -Μόλις ξεκίνησε, έδειξε αυτόν που έλαβε την πρώτη κασέτα και την είδε και τσακώθηκε με την γυναίκα του γιατί αυτή νόμιζε ότι... - Μα καλά αυτό είναι τουλάχιστον 10 λεπτά ταινία, τι μόλις άρχισε λες - Σσσσσ)

Αν με ρωτήσετε τι υπόθεση είχε η ταινία δεν ξέρω να σας πω, διαβάστε στο λινκ από πάνω. Με το που έπεσαν οι καρδιακοί μου παλμοί σε φυσιολογικό επίπεδο με πήρε ο ύπνος. Μιλούσαν τόσο ήρεμα, τόσο αργά που με νανούριζαν οι φωνές τους και άνοιγα τα μάτια μου μόνο στις παύσεις, φυσικά έχοντας χάσει την υπόθεση γιατί δεν κατέω Γαλλικά να τα κάνω τουλάχιστον υπνοπαιδεία. Συνολικά υπολογίζω ότι στα 117' ταινίας πρέπει να έμεινα ξύπνιος τα 20. Το διάλειμμα με βοήθησε να μείνω ξύπνιος μερικά λεπτά ακόμα αλλά η καφεΐνη της Κοκα -λάιτ δεν ήταν αρκετή να υπερνικήσει την κούραση της ημέρας που είχε σεμινάριο το πρωί, ηλιακή έκλειψη το μεσημέρι, μαθήματα το απόγευμα και Ισπανικά το βράδυ.

Ξύπνησα στους τίτλους του τέλους. Ομιλίες γύρω μου -Δηλαδή τώρα τι έγινε; - Μα καλά αυτό ήταν - Ρε, ναρκωτικά παίρνει ο σκηνοθέτης, - Και νόμιζα ότι έχω δει την χειρότερη ταινία της ζωής μου, - Κατάλαβες τίποτα; - Τελικά ποιος έσφαξε την κότα;

- Τι έχεις να πεις; με ρώτησε η Τζέιν... - Άσε θα τα γράψω αύριο στο blog... καληνύχτα.