Pages

Mar 30, 2006

Ένα παιδί κοιτάει τ' άστρα


Το 1996 σε ένα μικρό χωριουδάκι με το όνομα Κουρνάς Αποκορώνου ένας μικρός μαθητής μου κοιτάει μέσα από τα κιάλια μου τον Κομήτη Hyakutake. Τους είχα τάξει ότι θα τους έδειχνα ένα κομήτη αν ήταν ήσυχοι μετά το μάθημα. Σβήσαμε τα φώτα καθίσαμε στο προαύλιο του σχολείου. Ένας ένας περνούσαν οι πιτσιρικάδες και κοίταζαν τον λαμπρό κομήτη. Εκείνος έμεινε τελευταίος για να τον ξαναδεί. Με ρωτούσε για τα αστέρια, τους πλανήτες, το σύμπαν, όλα αυτά χωρίς να ξεκολλήσει για μια στιγμή τα μάτια του από τον κομήτη. Εκείνο το Μάιο τελειώσαμε τα μαθήματα στον Κουρνά. Δέκα χρόνια μετά είδα τον πατέρα του τυχαία στο δρόμο. Ο Μάρκος σπουδάζει Αστροφυσική στην Βοστόνη.

Χαμογέλασα. Ο Μάρκος είδε κάτι που δεν θα ξαναδεί κανένας άνθρωπος για 75.000 χρόνια, και αυτό άλλαξε την ζωή του... και έδωσε λίγο περισσότερο νόημα στην δική μου. Αυτά σκεφτόμουν καθώς δεκάδες εκστασιασμένα προσωπάκια κοιτούσαν μέσα από τα ειδικά προσαρμοσμένα κιάλια μου την έκλειψη Ηλίου. Τα επιφωνήματα χαράς και έκπληξης τους μετρίασαν την στεναχώρια μου που δεν μπόρεσα να είμαι και εγώ στο Καστελόριζο για την Ολική. Και είναι όμορφο να μοιράζεσαι την χαρά της ανακάλυψης.

2 comments:

Anonymous said...

αν και δεν είμαι ακόμα εκπαιδευτικός σε νιώθω. αυτό ήθελα να κάνω από το λύκειο. το νοεμβρη θα δώσω ασεπ... ποιος ξέρει;

Christos said...

:-)

A wise saying

Home is where your heart is