Γύρισα από τις διακοπές κουρασμένος. Όταν βγάζεις την παραμονή και την πρωτοχρονιά έξω από την πόρτα ενός χειρουργείου και μιας εντατικής δεν είναι και ο καλύτερος οιωνός για να ξεκινήσει το 2006.
Η γιαγιά παρουσίασε προβλήματα, μπήκε χειρουργείο, μετά εντατική. Με το που βγήκε από την καταστολή και συνήλθε έφυγα για Χανιά. Δεν μου άρεσε που έπρεπε να επιστρέψω στο γραφείο για δουλειά αλλά δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. Από την άλλη η φθορά του νοσοκομείου με διέλυσε. Κάθε πρωί για τις επόμενες μέρες ένιωθα σαν να είχα οργώσει με τα χέρια.
Στο γραφείο ο πανικός. Μελέτες που έπρεπε να διαβαστούν, ερωτηματολόγια με προθεσμίες, γραπτά να διορθωθούν, η γιαγιά να πηγαίνει καλύτερα τουλάχιστον...
Δεν μπόρεσα να δω την μητέρα μου που είχα προγραμματίσει να κάνω στις σύντομες διακοπές μου εξαιτίας των χειρουργείων, ίσως στο τέλος του μήνα όταν ξανα έρθω στην Αθήνα.
Οι μέρες στα Χανιά πέρναγαν με πολύ δουλειά και ύπνο. Ήρθε η μέρα να ανοίξουμε και εγώ ήμουν ακόμα στο γραφείο να συμπληρώνω ερωτηματολόγια για την Ευρωπαϊκή επιτροπή Γλωσσών.
-Τι κιόλας;! Μα δεν έχω προλάβει να κάνω τίποτα!
- Τι τίποτα ρε Χρήστο... 10 μέρες είσαι κλεισμένος εδώ μέσα
- ...
Δεύτερη μέρα μαθημάτων, τηλέφωνο από Αθήνα... γιαγιά ντεντ, ανέβα Αθήνα για κηδεία. Επιστροφή το ίδιο βράδυ και επιστροφή στην δουλειά
Αυτά με πολύ λίγα λόγια και πολύ περιληπτικά.
No comments:
Post a Comment