Pages

Oct 23, 2005

Τυφώνας Κατρίνα

Σημείωση άσχετη με το υπόλοιπο κείμενο (ίσως): Το γεγονός ότι οι περισσότεροι και πιο καταστροφικοί τυφώνες έχουν γυναικεία ονόματα δεν είναι τυχαίος.

Ήταν ένα ήπιας μορφής Σάββατο, με σεμινάριο, καφέ στο λιμάνι, καφέ στο λιμάνι, φαγητό, επίσκεψη στο καινούριο σπίτι της Τζέιν, ένα πολύ μικρό αλλά συμπαθητικό ισόγειο διαμέρισμα με κήπο.

Στο σεμινάριο το πιο ενδιαφέρον θέμα ήταν το πολύ πλούσιο και με ωραία θέα ντεκολτέ συναδέλφου που καθόταν στα δεξιά μου. Ακόμα δεν κατάλαβα τι έκανα εκεί. Δεν άκουσα σχεδόν τίποτα από αυτά που είπε η ομιλήτρια, έπαιζα ναυμαχία στο παλμ-τοπ και σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να πω στην Τζέιν σήμερα ότι η σχέση μας δεν οδηγεί πουθενά. Ποια σχέση Γιάνγο; Από την στιγμή που αποφάσισες να πουλήσεις την Τζάιαντ δεν υπάρχει σχέση. Την Φως-κολική μου σκηνοθεσία αποφάσισε να διακόψει μια μικρή έκρηξη οργής. Όχι ρε πούστη πάει το αεροπλανοφόρο μου!

Το Άρωμα έσφυζε από μικρά να τρέχουν γύρω από τους γονείς τους, καφέδες εφημερίδες, σερβιτόροι να εκτελούν περίτεχνες φιγούρες με ιπτάμενους δίσκους γύρω από τα τραπέζια, πρόσωπα να γελάνε, να μιλάνε, να διαβάζουν, να κοιτάζονται στα μάτια που να μιλάνε και να λένε περισσότερα από το στόμα τους. Απέναντί μου ο Φάρος θυμίζει την ζωή μου, συνεχώς με σκαλωσιές, με τα έργα στάσιμα λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, ανενεργός, προσωρινά αντικατεστημένος από ένα μικρό μεταλλικό άχαρο κατασκεύασμα με μια πράσινη λάμπα στην κορυφή.

Θυμήθηκα την βόλτα στο Ελαφονήσι, στην κορυφή όπου παλαιότερα δέσποζε ένας επιβλητικός φάρος που κατάρρευσε από την οργή του καιρού. Ένα κομμάτι κρύσταλλο από το μάτι του βρέθηκε στα χέρια μου και από εκεί στα χέρια της Τζέιν που δεν ξαναείδα από τότε και που μάλλον δεν θα ξαναδώ ποτέ.

Στον Άσωτο με έπιασε μελαγχολία. Είχα απέναντι μου τα τρία όχι μου. Το πρώτο πριν τρία χρόνια στο συνέδριο του Ρεθύμνου, Κυριακή πρωί, καφέ στο λιμάνι. Το δεύτερο πέρυσι σε ηλεκτρονική μορφή, το τρίτο φέτος στο Αερινό, ανάμεσα σε μπύρες και ψαρομεζέδες. Δεν θυμάμαι τι είπαμε στο μίτινκ το μεσημέρι. Το μυαλό μου ήταν σε κατάσταση ασφαλούς λειτουργίας, όπως και στο σεμινάριο.

Θέλω να μάθω τους αστερισμούς, ακούω ξαφνικά από δεξιά μου. Η φωνή του Ταρζάν με έφερε ξανά στην πραγματικότητα. Τα αυτιά μου γέμισαν από ήχους, ομιλίες, παραφωνίες ενός παιδικού ακορντεόν. Θα μου δώσεις λεφτά; Ένα μικρό βρώμικο παιδικό χέρι εμφανίστηκε μπροστά μου. Μέχρι να καταλάβω τι έγινε είχε εξαφανιστεί.

Δεν είναι δύσκολο να τους μάθεις, απάντησα. Πως και ενδιαφέρον για την αστρονομία ξαφνικά;

Α, για να εντυπωσιάζω τις γκόμενες, απαντά εκείνος. Ναι ρε Ταρζάν, και εγώ που ξέρω 56 αστερισμούς με την μυθολογία τους, τους 7 τύπους αστέρων με θερμοκρασίες και μεγέθη, που έχω δει νεφελώματα, διπλούς και τετραπλούς αστέρες, εκλείψεις αστεριών, αντιθέσεις πλανητών, 4 κομήτες, και μπορώ να σου αποδείξω με γεωμετρία γυμνασίου γιατί η τροχιά των πλανητών δεν είναι κυκλική, αντί να εντυπωσιάζω κάποια γκόμενα κάτω από τον έναστρο ουρανό, κάθομαι μέσα Σάββατο βράδυ για να γράψω αυτό που διαβάζεις τώρα στο μπλογκ. Αν ήταν έτσι όλοι οι αστρονόμοι θα ήταν περικυκλωμένοι από σούπερ εντυπωσιασμένες γκόμενες. Μου θυμίζει την γνωστή ιστορία με το ζευγαράκι που είναι ξαπλωμένο στην παραλία.
Αυτός: Κοίτα αγάπη μου πόσα αστέρια έχει ο ουρανός
Αυτή: Ναι ρε, τις πουτάνας γίνεται!

Σάββατο απόγευμα. Μία ώρα ύπνος πριν την βραδινή έξοδο. Χτυπάει το τηλέφωνο.
Που είσαι;
Ε….
Κοιμάσαι ρε συ; Κρίμα.
Ε… τι ώρα είναι;
12! Καλά… κοιμήσου
Όχι τίποτε άλλο, αλλά ήθελα πολύ να βρεθώ στον Άσωτο απόψε όπου η Τζέιν θα έκανε την γιορτή για τα γενέθλια της. Φτου!

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is