Το Τανγκό των Χριστουγέννων

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, η ταινία φιλοδοξεί να αφηγηθεί την ιστορία ενός ανέλπιδου έρωτα και μιας παράδοξης αντρικής φιλίας, δημιουργώντας παράλληλα μια τοιχογραφία της δεκαετίας του `70, μέσα από την επαρχιακή στρατιωτική ζωή. Ακολουθώντας σχετικά πιστά το βιβλίο, το κινηματογραφικό “Τανγκό” κάνει ζουμ στη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στον υπολοχαγό Καραμανίδη και τον υφιστάμενό του, Λαζάρου, όταν ο τελευταίος τού μαθαίνει τον αργεντίνικο χορό, για να πλησιάσει επιτέλους ο πρώτος το απαγορευμένο αντικείμενο του πόθου του.

Η κινηματογραφία άψογη, οι εικόνες εκπληκτικές, οι ηθοποιοί σε πολύ καλούς ρόλους πραγματικά τις στιγμές που μένουν ακίνητοι νομίζεις ότι έχουν βγει από κάποιο πίνακα ζωγραφικής.

Παρόλα αυτά δεν έμεινα ευχαριστημένος καθόλου σε όλους τους άλλους τομείς. Η επιλογή του σκηνοθέτη οι ίδιοι οι ηθοποιοί να παίξουν τους εαυτούς τους σε νεώτερη και παλαιότερη έκδοση δεν βγήκε σε καλό. Παρά την προσπάθεια του μέικ-απ είχαν κάτι ψεύτικο πάνω τους. Το ίδιο μουσικό χαλί έδενε σχεδόν ολόκληρη την ταινία με εξαίρεση το τάνγκο νοκτούρνο που χόρεψαν ο υπολοχαγός με το αντικείμενο του πόθου του προς το τέλος της ταινίας.

Και ξαφνικά εκεί που νόμιζες ότι η ταινία θα άρχιζε να μπαίνει στο ζουμί λες και πάτησε το κουμπί ">>" στο τηλεκοντρόλ του βίντεο. Που είναι η ιστορία με τον υπολοχαγό και την Ζωή; Γιατί κράτησε σε τόσο πλατωνικό επίπεδο την ερωτική σχέση του φαντάρου με τον υπολοχαγό; Μου έδωσε πραγματικά την αίσθηση ότι κάποιος από την παραγωγή φώναξε "άντε να τελειώνουμε" και πακετάρισαν το μισό βιβλίο σε 10 μόλις λεπτά.
 

Το κορίτσι:  Η Βίκυ Παπαδοπούλου είναι ένας άγγελος. Μία πραγματικά πολύ όμορφη και γλυκιά γυναίκα με εκπληκτικά μάτια που σε μαγνητίζουν. Τα κοντινά πλάνα στα μάτια της κατά την διάρκεια του χορού είναι μαγευτικά.

Επίλογος: Πολύ ντόρος για το τίποτα είναι η προσωπική μου άποψη. Θα μπορούσε να είχε κάνει ένα αριστούργημα αλλά οι επιλογές του σκηνοθέτη κουτσούρεψαν το τελικό αποτέλεσμα.

Βαθμολογία: 5/10