Ο αέρας λυσσομανάει και κάτι τρίζει έξω από το παράθυρο. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν η Τζέιν και κάποιο καινούριο ροχαλητό που έχει αναπτύξει ειδικά για απόψε. Έκλεισα τα μάτια μου για να τα ξανανοίξω λίγα λεπτά αργότερα με ένα κουνούπι που επιδεικτικά πετούσε δίπλα στο αυτί μου. Τι μανία έχουν αυτά τα κουνούπια με τα αυτιά τέλος πάντων; Δεν φτάνει που θέλουν να σου πιούν το αίμα πρέπει να σε ξυπνάνε κιόλας; Κουνούπια Δεκέμβριο μήνα; Με τόσο κρύο έξω; Τι κουνούπι είναι αυτό; Ο Μπρους Λι των εντόμων; Οι φρούδες προσπάθειες να το αρπάξω την ώρα που πέταγε δίπλα στο αυτί μου με έκαναν να χάσω τον ύπνο μου. Σηκώθηκα και κοίταξα την Τζέιν που κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου και που είχε την καταπληκτική ιδέα να αφήσει το παράθυρο του υπνοδωματίου μας ανοιχτό όλο το απόγευμα για να φύγει το επίμονο και βαρύ άρωμα από το μεσημεριανό τηγάνισμα και φυσικά την είσοδο σε πάσης φύσης αιμοβόρα έντομα που έχουν κύριο σκοπό να μου κάνουν να παρακολουθήσω την αγρυπνία του Άι από δω γαμοκούνουπο τρεισήμισι το πρωί!
Έκατσα στον καναπέ. Δίπλα μου το χριστουγεννιάτικο δέντρο το οποίο αποφάσισε να κάνει ρέιβ πάρτι με τα φωτάκια σαν αν μην μου έφτανε το κουνούπι και ο αέρας. Στο ΣΚΑΙ κάτι γκνου προσπαθούσαν να περάσουν ένα ποτάμι.
No comments:
Post a Comment