Pages

Jun 2, 2006

Σιγά μην πάθω κρίση

Τα γενέθλια μου ήρθαν και πέρασαν. Τα περίμενα με πολύ άγχος, όπως ένας πατέρας που περιμένει να γεννηθεί το παιδί του. Η μάνα από μέσα να ουρλιάζει και να σκέφτεται "τον μαλάκα, αυτός απ' έξω είναι μια χαρά, εμένα μου βγαίνει η πίστη εδώ μέσα, ΚΑΙ ΣΥ ΑΝ ΞΑΝΑΠΕΙΣ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΠΡΩΞΕ ΘΑ ΣΟΥ ΞΕΡΙΖΩΣΩ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ!"... Δεν ξέρουν τι τραβάνε οι πατεράδες. Εσείς τουλάχιστον ουρλιάζετε και το βγάζετε από το σύστημα σας, εμείς; Ούτε στον Τελικό Αργεντινή - Βραζιλία στο τελευταίο πέναλτι δεν είχαμε τέτοιο άγχος...

Τόσα χρόνια απέφευγα τα γενέθλια σαν τον Δράκουλα το σκόρδο και τον λυκάνθρωπο το ασήμι. Φέτος συνειδητοποίησα ότι:

. ότι και να κάνεις τα γενέθλια σου δεν σε ξεχνούν


. επειδή ο χρόνος και η ταχύτητα του φωτός έχουν κάποια καταραμένη σχέση μεταξύ τους, (κάποιος Άινσταϊν έγραψε γι’ αυτό) μεγαλώνεις θες δεν θες


. επειδή μεγαλώνεις δεν σημαίνει ότι γίνεσαι και πιο σοβαρός.


. οι φίλοι σου σε αγαπάνε και σε ανέχονται ακόμα και αν τους σπας τα νεύρα (αλλά όχι για πολύ γι’ αυτό πρόσεχε)


. εφόσον δεν μπορείς να αποφύγεις τα γενέθλια σου, διασκέδασε τα με τα αγαπημένα σου πρόσωπα τώρα που σε παίρνει.


. Το ομορφότερο δώρο δεν είναι αυτό που κάποιος σου δίνει στο χέρι αλλά η ίδια η παρουσία του, το γεγονός ότι θυσίασε το χρόνο του για να μοιραστεί μαζί σου τα γενέθλια σου


. Συνειδητοποίησα ότι δεν γιορτάζουμε άλλη μια χρονιά που είμαστε ακόμα ζωντανοί, ή ένα χρόνο λιγότερο που μας έμεινε να ζήσουμε όπως έγραφα στον φίλο μου σε εσ-εμ-εσ το πρωί, όταν μου έστειλε ευχές. Γιορτάζουμε το εκπληκτικό γεγονός της γέννησης, το θαύμα της ζωής, την στιγμή εκείνη που παίρνεις την πρώτη σου ανάσα, που τα πνευμόνια σου γεμίζουν με αυτό το παράξενο οξυγόνο. Τα γενέθλια είναι μια υπενθύμιση ότι για κάποιους ανθρώπους είμαστε σημαντικοί και ότι κάποιοι άνθρωποι είναι σημαντικοί για εμάς. Γιορτάζουμε την αγάπη, τον έρωτα, την ευτυχία, το μίσος, την ερωτική απογοήτευση, την στεναχώρια. Τι θα ήταν άλλωστε οι τρεις πρώτες έννοιες αν δεν υπήρχαν οι αντίθετές τους για να τους δίνουν αξία;

. Τέλος συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει ή κρίση των τριάντα ή των πενήντα. Υπάρχει η αγάπη για την ζωή, η ανάγκη για την ζωή.


Το ομορφότερο δώρο που πήρα φέτος ήταν το χαμόγελό σας, οι ευχές σας, τα ι-μέιλ σας, το γεγονός ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπήκατε στην ζωή μου και μπήκα στην δικιά σας...
Δεν θα ξανα στραβώσω, δεν θα ξανα κρυφτώ, δεν θα αισθανθώ αμήχανα όταν με ρωτήσουν πόσο χρονών είμαι. Το ξέρω ότι μεγαλώνω, ότι τα κύτταρα μου πεθαίνουν πιο γρήγορα απ' ότι γεννιούνται, το ξέρω ότι κάποια στιγμή θα αρχίσω να έχω ρυτίδες, να πονάνε τα κόκαλα μου, να βλέπω σκάλα και να λέω ώχ! Ζω όμως το τώρα στο σήμερα και αν το αφήσω να χαθεί επειδή σκέφτομαι την κρίση των -ήντα θα κάνω ακριβώς αυτό για το οποίο έγραψε ο Τζων Λέννον κάποτε…

"Η ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν εσύ είσαι απασχολημένος με άλλα πράγματα"

2 comments:

Anonymous said...

Και να προσθέσω κι εγώ κατι που είπε ο φίλος μου ο itsmarcos πριν λίγες μέρες στα δικά μου γενέθλια:
Να μην ξεχνάς πως Σήμερα είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σου.

StrangeEmily

triantara said...

χρόνια πολλά αν και καθυστερημένα!!

A wise saying

Home is where your heart is