Pages

Oct 11, 2005

Δευτέρα βράδυ, Τρίτη πρωί

Καλή μουσική, ωραίο κρασί, γευστικοί μεζέδες, όμορφη παρέα. Επίθετα και ουσιαστικά που περιγράφουν το χτεσινό βράδυ στην Κωνσταντινούπολη, ένα από τα μόνιμα πλέον στέκια στα Χανιά.

Η ανακαίνιση του πάνω ορόφου πολύ καλή, μεγάλωσε ο χώρος κατά πολύ. Το ντεκόρ λιτό σου δίνει μια αίσθηση σπιτιού της Πόλης όπως αυτά που βλέπεις σε παλιές φωτογραφίες. Ικανοποιητικός εξαερισμός, ο Ανδρέας κιθάρα, εξαιρετική φωνή, ο Ευτύχης με μικρασιάτικη καταγωγή μπουζούκι, και ένα τουμπερλέκι να δένει με τον ρυθμό του τα ρεμπέτικα και λαϊκά. Το κόκκινο του δυνατό, ζεστό υπόσχετε να σε κρατάει ζεστό και σε κέφι τον χειμώνα. Νόστιμοι μεζέδες.

Βαθμός 4,5/5 οι καναπέδες θα έπρεπε να ήταν λίγο πιο καθαροί και προσεγμένοι (-,5)

Σήμερα το πρωί είχα μια αστοχία φυσιολογικής, περιοδικής, αμέσως αντιστρεπτής κατάστασης του οργανισμού που χαρακτηρίζεται από αναστολή της λειτουργίας της συνειδήσεως, κατάργησης της κινητικής ικανότητας, μυϊκής χαλάρωσης και υπολειτουργίας των συστημάτων. (Μείζων Ελληνικό Λεξικό) Λιγότερο επιστημονικά… δεν ξύπνησα. Που να ακούσω το ξυπνητήρι του κινητού; Ραντεβού στα Χανιά στις 9 με τον λογιστή, 8.30 ξυπνάω . Πανικός και ομίχλη, σε 15 λεπτά με το ζελέ να μην έχει στεγνώσει ακόμα στο μαλλί μου, έβγαινα εθνική και έψαχνα να βρω το ανύπαρκτο κουμπί της διακτίνησης γιατί δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να τα καταφέρω να φτάσω σε 15 λεπτά Χανιά από Βρύσες. Χτυπάει το τηλέφωνο, ο λογιστής.

Λογιστής: "Που είσαι;"
Εγώ: "Φτάνω Χανιά, εσύ που είσαι;" Σιγά μην έφτανα Χανιά, ήθελα τουλάχιστον άλλα 20 λεπτά. Αν ήμουν ο Πινόκιο η μύτη μου θα είχε σπάσει το παμπριζ και θα χτυπούσε την νταλίκα που προσπαθούσα να προσπεράσω.
Λογιστής: "Θα αργήσω κανά μισάωρο, έμπλεξα στο γραφείο" ουφ! ευτυχώς, ξεκόλλησα το πόδι μου από το γκάζι και έβγαλα φλας στο Καλάμι για ένα φραπέ στο χέρι και κουβεντούλα με την Τζέιν που δουλεύει εκεί.
Πινόκιο: "Καλά, αλλά μην αργήσεις πολύ"... έχω και πολύ θράσος!

"Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω ρε Τζέιν", έλεγα στην μικρή ξενυχτισμένη νυχτερινή υπάλληλο που δουλεύει στο Καφέ - Ψησταριά "Το Πάρκινκ" στο Καλάμι "είναι γιατί όταν κάποιος σε παίρνει τηλέφωνο πλέον δεν σου λέει "γεια σου τι κάνεις" αλλά "που είσαι;", φαντάσου κάτι ξένοι με ρώτησαν αν αυτό το "pu ise" σημαίνει "how are you"". Εκείνη χαμογέλασε όπως θα πρέπει να χαμογελάει με την κάθε μαλακία που θα πετάξει ο κάθε περαστικός που σταματάει για καφέ εκεί και συνέχισε να καθαρίζει τον πάγκο μιας που περίμεναν το υγειονομικό να περάσει για έλεγχο. Από πότε το υγειονομικό σε παίρνει τηλέφωνο να σε προειδοποιήσει ότι θα έρθει για έλεγχο δεν το έχω καταλάβει. Δεν έκατσα να το πολυσκεφτώ, μην στήσω και τον λογιστή στα Χανιά...

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is