Pages

Oct 4, 2005

Η Τζέιν, το τοστ και η ταινία

Το πρωί στον σύλλογο ήρθε η Τζέιν. Κόρη συναδέλφου η οποία όταν με πλησιάζει παθαίνω τα κλασσικά, ταχυκαρδία και ακούω κάτι τσίου-τσίου μέσα στ’ αυτιά μου. 1,70 με ίσια μαύρα μακριά μαλλιά, λαμπερό χαμόγελο, εκφραστικά μάτια. Ουσιαστικά την γνώρισα στο Συνέδριο στην Αθήνα όπου συνόδευε την μαμά της και κάναμε λίγη παρέα. Μετά έκανα ψυχοθεραπεία για να την ξεπεράσω αλλά μόλις την είδα σήμερα το πρωί τα τσίου-τσίου μου είπαν ότι άδικα πέταγα €70 την ώρα για ψυχανάλυση. Όπου φύγει, φύγει από τον Σύλλογο και καφέ με τον Ταρζάν στο Κουμ-Καπί, όπου για θεραπεία αναλύσαμε τον κάθε κόλο που βρισκόταν εν κινήσει σε παραβολική τροχιά γύρω από την καφετέρια όπου και με την δικαιολογία ότι είχα πονοκέφαλο και έπρεπε να πάρω μια ασπιρίνη βρήκα την ευκαιρία να αφομοιώσω (ωραία λέξη ε;) και ένα τοστάκι (τουλάχιστον καλύτερη από την πρώτη μου επιλογή που ήταν το καταβροχθίσω)

Χτες το βράδυ κατάφερα να τελειώσω επιτέλους την πολύ βαρετή, μελό και απαράδεκτα απογοητευτική ταινία του Κέβιν Κόστνερ "Open Range", ελληνικός τίτλος: άγνωστος. Δέκα μέρες προσπαθούσα να την τελειώσω, άμα δεν έπαιζε ο Ρόμπερτ Ντιβάλ δεν θα την έβλεπα καθόλου. Πα-τα-τα. Μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που βάζω σε ταινία: 0/5

No comments:

A wise saying

Home is where your heart is