Μερικές φορές κοιτάς ένα πίνακα από κοντά και αναρωτιέσαι τι θέλει να πει ο ποιητής. Κάνοντας μερικά βήματα πίσω ανακαλύπτεις μια πολύ διαφορετική εικόνα. Η Δευτέρα είναι μια καλή απόσταση για να δεις τον στην δικιά μου περίπτωση αφηρημένο πίνακα του Σαββατοκύριακου.
Παρασκευή πρωί στενός δρόμος, παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξιά αριστερά, κατεβάζω το χέρι να αλλάξω ταχύτητα παραλίγο να μην δω ένα άσπρο φορτηγάκι να βγαίνει έξω, χωρίς φλας εννοείτε, παρατιμονιά με το αριστερό και όπου μας βγάλει, ξυστά από το φορτηγάκι, ξυστά από το παρκαρισμένο απέναντι. Την βγάλαμε για άλλη μια φορά.
Αυτή που δεν γλύτωσε την στούκα ήταν η καθηγήτρια μου η οποία ενώ περίμενε με φλας να στρίψει την εμβολίζει ένα πούλμαν του Κτελ με μεγάλη ταχύτητα γιατί δεν την είχε δει. Βγαίνει το αμάξι της στο αντίθετο ρεύμα όπου την χτυπάει και ένα διερχόμενο αυτοκίνητο, το αμάξι μπίλιες εκείνη με ένα καρούμπαλο και κολάρο για 10 μέρες την έβγαλε φθηνότερα από ότι περίμενε μιας που η ασφάλεια θα της αντικαταστήσει το αυτοκίνητο...
Βρέθηκα την Παρασκευή το μεσημέρι να κάνω μάθημα σε δύο τάξεις παράλληλα 6 ώρες της καθηγήτριας και 5 δικές μου, Παρασκευή βράδυ κουκουρούκου, να προλάβω να πάω σπίτι , χοροπηδώ πάνω από ταβανόβουρτσες και μπογιές και καλύμματα και κουβάδες, δεν μου έφταναν όλα είχα και τους μπογιατζήδες να βάφουν ότι δεν κινείται, ένα δυνατό καφέ μαζί μέσα στο ντουζ, μην αργήσω και στο ραντεβού με την Τζέιν, με στήνει και η Τζέιν...
Πως να πάει λοιπόν το Σαββατοκύριακο; Παρακαλώ φορέστε το σωσήβιό σας, φορέστε την μάσκα οξυγόνου τραβώντας πρώτα δυνατά προς τα κάτω για να ενεργοποιήστε την ροή του οξυγόνου και πάρετε θέσεις πρόσκρουσης (σύντεκνοι και συντέκνισσες το αεροπλάνο πέφτει, έεεελα έεεελα το αεροπλάνο πέφτει)
Τα οικονομικά μου = χ όπου χ τείνει στο μηδέν. Άκυρες οι καταδύσεις.
Μπογιατζήδες στο σπίτι άκυρη η εκδρομή του ορειβατικού στα Λευκά Όρη
Άκυρο με την Τζέιν
Άκυρο το Μουντιάλ, φάντασμα η Εθνική
Άκυρος ο ύπνος στο σπίτι, η μυρωδιά της μπογιάς πολύ έντονη, Σλίπιν μπαγκ και ύπνο στρωματσάδα στο σχολείο
Κυριακή πρωί καφέ στο Ρέθυμνο. Χα! άκυρο, Έπρεπε να μαζέψω τα αμάζευτα σπίτι αν δεν ήθελα να περάσω άλλη μια βραδιά στην μοκέτα του σχολείου.
Πάω να βιδώσω κάτι γωνίες σε ένα ράφι η βίδες περνάνε το ράφι και βιδώνουν στο ξύλινο γραφείο μου.
Σήμερα, Δευτέρα... επιτέλους. Τι ωραίες που είναι οι Δευτέρες. Από σήμερα αγαπώ τις Δευτέρες, καλή εβδομάδα.
Παρασκευή πρωί στενός δρόμος, παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξιά αριστερά, κατεβάζω το χέρι να αλλάξω ταχύτητα παραλίγο να μην δω ένα άσπρο φορτηγάκι να βγαίνει έξω, χωρίς φλας εννοείτε, παρατιμονιά με το αριστερό και όπου μας βγάλει, ξυστά από το φορτηγάκι, ξυστά από το παρκαρισμένο απέναντι. Την βγάλαμε για άλλη μια φορά.
Αυτή που δεν γλύτωσε την στούκα ήταν η καθηγήτρια μου η οποία ενώ περίμενε με φλας να στρίψει την εμβολίζει ένα πούλμαν του Κτελ με μεγάλη ταχύτητα γιατί δεν την είχε δει. Βγαίνει το αμάξι της στο αντίθετο ρεύμα όπου την χτυπάει και ένα διερχόμενο αυτοκίνητο, το αμάξι μπίλιες εκείνη με ένα καρούμπαλο και κολάρο για 10 μέρες την έβγαλε φθηνότερα από ότι περίμενε μιας που η ασφάλεια θα της αντικαταστήσει το αυτοκίνητο...
Βρέθηκα την Παρασκευή το μεσημέρι να κάνω μάθημα σε δύο τάξεις παράλληλα 6 ώρες της καθηγήτριας και 5 δικές μου, Παρασκευή βράδυ κουκουρούκου, να προλάβω να πάω σπίτι , χοροπηδώ πάνω από ταβανόβουρτσες και μπογιές και καλύμματα και κουβάδες, δεν μου έφταναν όλα είχα και τους μπογιατζήδες να βάφουν ότι δεν κινείται, ένα δυνατό καφέ μαζί μέσα στο ντουζ, μην αργήσω και στο ραντεβού με την Τζέιν, με στήνει και η Τζέιν...
Πως να πάει λοιπόν το Σαββατοκύριακο; Παρακαλώ φορέστε το σωσήβιό σας, φορέστε την μάσκα οξυγόνου τραβώντας πρώτα δυνατά προς τα κάτω για να ενεργοποιήστε την ροή του οξυγόνου και πάρετε θέσεις πρόσκρουσης (σύντεκνοι και συντέκνισσες το αεροπλάνο πέφτει, έεεελα έεεελα το αεροπλάνο πέφτει)
Τα οικονομικά μου = χ όπου χ τείνει στο μηδέν. Άκυρες οι καταδύσεις.
Μπογιατζήδες στο σπίτι άκυρη η εκδρομή του ορειβατικού στα Λευκά Όρη
Άκυρο με την Τζέιν
Άκυρο το Μουντιάλ, φάντασμα η Εθνική
Άκυρος ο ύπνος στο σπίτι, η μυρωδιά της μπογιάς πολύ έντονη, Σλίπιν μπαγκ και ύπνο στρωματσάδα στο σχολείο
Κυριακή πρωί καφέ στο Ρέθυμνο. Χα! άκυρο, Έπρεπε να μαζέψω τα αμάζευτα σπίτι αν δεν ήθελα να περάσω άλλη μια βραδιά στην μοκέτα του σχολείου.
Πάω να βιδώσω κάτι γωνίες σε ένα ράφι η βίδες περνάνε το ράφι και βιδώνουν στο ξύλινο γραφείο μου.
Σήμερα, Δευτέρα... επιτέλους. Τι ωραίες που είναι οι Δευτέρες. Από σήμερα αγαπώ τις Δευτέρες, καλή εβδομάδα.
No comments:
Post a Comment