Ένα στα γρήγορα

Άλλο να έχεις άγχος με την δουλειά. Το καταλαβαίνω... να έχεις άγχος με τις διακοπές όμως;

Σήμερα ξεκινά η πρώτη μέρα διακοπών μου επίσημα. Το τριήμερο δεν μετράει ήταν έτσι κι αλλιώς αργία. Χτες όλο το βράδυ έβλεπα εφιάλτες. Ετοιμαζόμαστε για τη αυριανή εκδρομή στα Κύθηρα (ποτέ δεν θα τα βρούμε, το χάσαμε το τραίνο (ναι ναι δεν το έγραψα λάθος) της γραμμής). Όλο το βράδυ να βλέπω ότι χάσαμε το πλοίο, ότι βούλιαξε το πλοίο, ότι τράκαρα το αμάξι όταν το έβαζα στο αμπάρι, γύρω γύρω σαν παιδάκι κλεισμένο στο πληντύριο γυρνούσα όταν ξύπνησα δεν έβρισκα τα σεντόνια, το μαξιλάρι ή τον Γουίνι (ε ναι λοιπό, δεν ντρέπομαι να το πω ότι κοιμάμαι παρέα με το αρκουδάκι μου (μέχρι να το αντικαταστήσω με τίποτα πιο ζωντανό (όχι γιαούρτι)).

Τέλος πάντων εκεί που θέλω να καταλήξω.... που θέλω να καταλήξω... α ναι ότι είμαι ανώριμος κομπλεξικός.... όχι αλλού ήθελα να καταλήξω...

α ναι, ότι τελικά οι διακοπές μου δημιουργούν πολύ άγχος και δεν μπορώ να ηρεμήσω, ή να σκεφτώ καθαρά... θα μου πεις και με την δουλειά το ίδιο συμβαίνει.... λες να πρέπει να κάνω καμιά αξονική, έτσι να βρίσκεται;

Ένιγουέι, διακοπές στα Κύθηρα, καλή παρέα, καθόλου γυναίκες (και αυτές που έχουμε είναι πιασμένες οπότε δεν θεωρούνται γυναίκες) ελπίζω να περάσουμε καλά.

Σήμερα το βράδυ δεν θα κοιμηθώ από το άγχος μου, είμαι σίγουρος, όπως όταν ήμασταν μικροί και την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε εκδρομή και βάζαμε 2 ρολόγια μπας και δεν ξυπνήσουμε και μετά δεν κοιμόμασταν γιατί αν κοιμόμασταν φοβόμασταν ότι δεν θα ξυπνήσουμε και το επόμενο πρωί που να χαρείς εκδρομή κομμάτια από τη αϋπνία.


Αυτά